Dýravinurinn - 01.01.1905, Blaðsíða 6

2
Skyldu menn hafa gefið gaum að því, að engaf prótestanta þjóðir,
það eg veit, gera sér drápið á söngfuglunum að atvinnugrein? Hví skyldi
þá kaþólsku þjóðirnar gera það? Og hvers vegna eru það einna helzl Eng-
lendingar og Þjóðverjar, er mynda dýraverndunarfélög á ítahu.
Einu sinni skrapp eg snöggvast heim frá París og var nokkurn tíma
í Noregi. Þegar eg kom aftur til Parísar, spurði einn franskur kunningi
mig, hvað það helzt hefði verið, sem mér hefði þólt vænst um við lieim-
komuna. »Eg sá hvergi nokkurn magran né meiddan hest«, svaraði eg
samstundis. Kunningja mínum þótti undarlega svarað og skildi hann ])að
ekki í fyrstu, en þegar eg var búinn að útlista það fyrir honum, hvaða þjóð-
arkostur það væri og góðs viti að fara vel með skepnur sínar og þá eink-
um fara vel með hest sinn eins og góðan og gildan vin, svaraði hann loks-
ins: »Já það er satt, þér eruð prótestantl«
Eg þarf ekki að fara út i, hvað maðurinn meinti með orðum þess-
um. Eg vil að eins taka það fram, að lög' eins og' þau, sem nú gilda á
Frakklandí, er banna að veiða stöðufuglana í snöru og net, að hamla mönn-
um að veiða farfuglana (sem i raun og veru eru annara ])jóða fuglar) á
hvern þann hátt, sem þeim bezt líkar, — önnur eins lög og þau eru ekki
til hjá oss og' eg held ekki hjá neinni prótestanta þjóð — —.
Eins og svo margar aðrar Evrópuþjóðir fáum vér aldrei fullþakkað
Frökkum fyrir alt það gott, sem vér höfum af þeim lært. Bara oss yrði
nú auðið að kenna Frökkum annað eins lítilræði og þetta að launum«.
Björnstjerne Björnson.
Sagan af Darjan músavini eða Músa-Darjan,
(Fer fram á Persalandi).
vosegir i gömlu kvæðunum, að Músa-Darjan væri fullra 16 ára, þegar
hann fylgdi líki föður sins til hins helga beinamúrs, en nafn föður
hans eða dánaratvik getur einginn maður öðrum sagt nokkurn tíma
hjeðan af, hvorki í sögum nje kvæðum, því menn halda að það hafi verið
laungu gleymt hjá Nídrum og Akbötum áður en smalarnir í dölum Kódrúd-
fjallanna súngu kvæðin iyrsta sinni hjá hjörðum sínum í forsælunum á
kvöldin og morgnana, þvi allir sjá, að svo gott skáld hel'ur ekki þagað með