Jólabókin - 24.12.1920, Qupperneq 40

38
»0, sei - sei, nei, ofurlítið skynbragð ber eg á tón-
smíðar«.
Og svo reyndi hann að sína henni fram á það með
rökum, að söngleikurinn væri í alla staði hinn auðvirði-
legasti og alveg sneyddur frumleik.
»Sjáið þér nú til: Þetta »motiv« — og svo blístraði
hann stuttan kafla úr óperunni — »þetta er stolið frá
Bizet — og þetta frá Beethoven«. Og í stuttu máli
tætti hann söngleikinn sundur ögn fyrir ögn.
Ungfrúin sat hljóð. I svip hennar mátti lesa meðaumkun.
Þegar leiknum var Iokið sneri hún sér að tónskáldinu
og mælti:
»Þetta sem þér hafið látið í ljósi um óperuna, er það
nú einlæg skoðun yðar?«
»]á, út í yztu æsar«.
»Það er gott«, svaraði stúlkan, stóð upp og fór.
Morgunin eftir, þegar tónskáldið var að lesa frétta-
blaðið, varð honum litið á feita fyrirsögn, svohljóðandi:
Leoncavallo dæmir „Pagliacci".
Og er hann las greinina áfram, varð honum heldur
en ekki hverft við: að sjá þar skráð alt samtalið við
ungfrúna kveldið áður — með viðeigandi athugasemdum.
Stúlkan hafði verið honum s'njallari: þekt hann — og
leikið á hann.
Leoncavallo vann þess dýran eið með sjálfum sér, að
segja aldrei framar við ungar stúlkur neitt það, er orðið
gæti til að rýra gildi tónsmíða hans, hversu yndislega
fallegar sem stúlkurnar væru.
[Ruggiero Leoncavallo er fæddur í Neapel 1858. — Hann er
höfundur „La Bohéme'1, „Trilby", „Zaza“ og fleiri alkunnra
söngleika].