Jólabókin - 24.12.1920, Blaðsíða 56

54
ferðinni. Lablache sat fastur í gatinu, og það var ekki
um annað að gjöra, en að hlaupa með vagninum, hversu
hart sem hann fór. Hann æpti til ökumannsins hvað
eftir annað, en árangurslaust. Þeir sem til sáu, veltust
um af hlátri, en ökumaðurinn nam ekki staðar fyr en
við leikhúsdyrnar — og var þá Lablache nær dauða en
lífi af mæði.
XV.
Minni.
Rossini*) var bagalega minnislaus. Sérstaklega átti
hann erfitt með að muna mannanöfn. Þetta minnisleysi
hans varð oft orsök til aðhláturs þegar hann var á
mannamótum.
Það var t. d. einu sinni að hann hitti enska tónskáld-
ið Bishop (1786—1855). Rossini kannaðist við andlitið
og heilsaði Bishop fagnandi: »Nei, komið þér nú sælir,
Mr. — —« Þó að átt hefði að drepa hann, gat hann
ekki komist lengra. En til þess að sýna og sanna viní
sínum að hann myndi vel hver hann var, tók Rossini að
blístra lag eftir Bishop: »When the Wind blows«. Þessu
var tekið með hlátri, en Bishop, sem skildi hvernig í
öllu lá, tók þessari kynlegu kveðju sem virðingarmerki.
Illa væru þeir farnir tónsnillingarnir, ef þeir væru yfir-
leitt jafn ónæmir og minnislausir á tónsmíðar og Ros-
sini var á mannanöfn. En því fer líka fjarri að svo sé.
Minni þeirra margra á tónsmíðar er stófurðulegt.
*) Gioachino Antonio Rossini, ítalskt tónskáld, f. í Pesaro 1792,
d. í París 1868. Samdi fjölda söngleika, þar á meðal Wilhelm Tell.