Jólabókin - 24.12.1920, Blaðsíða 58

Ludwig van Deethoven.
1770. — 16. desember. — 1920.
Sumarið 1787, þegar Mozart var í Vínarborg, í sem
mestum önnum við að undirbúa söngleik sinn »Don
Giovanni«, sem leika átti þá um haustið í Prag, bar svo
við, að kunningi hans einn kom til hans í þeim erindum,
að biðja hann að hlýða á pianóleikara einn ungan, sem
komið hafði alla leið frá Bonn til Vínarborgar í þeirri
von, að reyna að ná þar fótfestu sem hljómlistamaður,
en Vín var um þær mundir talin »höfuðborg þýzkrar
hljómlistar«, — og um leið og aðallega til þess, að hitta
Mozart, ef þess va^ri kostur og fá dóm hans um hæfi-
Ieika sína.
Mozart hafði engan tíma aflögu, — en hann var
jafnan sama ljúfmennið og gat því ekki neitað bóninni.
Þessi »tilvonandi« pianósnillingur var ungur maður, í
alla staði óásjálegur. Hann var stórskorinn og ófríður
í andliti, með mikinn og úfinn jarpann hárlubba. Hann
var í snjáðum fötum, sem fóru illa, og framkoma hans
öll klunnaleg og feimnisleg. Mozart bað hann að leika
eitthvað fyrir sig á hljóðfærið og skyldi hann sjálfur
velja sér viðfangsefni.
En lítið virtist leikur piltsins hrífa Mozart. — Mozart
var að bíða þess, að verða var snillings-neistans, — og