Jólabókin - 24.12.1920, Blaðsíða 44

42
er sannarlega ekki minna velsæmisbrot fólgið í móðgun-
inni við listamanninn.
[Ferndinand Ries: fæddur í Bonn 1784, dó í Frankfurt-am-Main
1838. Tónskáld og píanóleikari. Lærisveinn Beethovens].
V.
Ómögulegir menn.
Wagner og Schumann áttu ekki vel saman.
Þeir lýsa hvor öðrum á þessa leið:
Wagner segir um Schumann: »Hann er gæddur mikl-
um tónsnillings-gáfum — en ómögulegur maður.
Eg heimsótti hann þegar eg fór frá París. Talaði við
hann um dvöl mína þar, um hljómlistar-ástandið í Frakk-
landi og Þýzkalandi, og um bókmentir og stjórnmál. En
hann sat steinþegjandi því nær heila klukkustund, eins
og hann væri heyrnarlaus. Það er þreytandi að tala
þannig við sjálfan sig . . . Omögulegur maður«.
En Schumann farast þannig orð: »Eg hefi sjaldan hitt
Wagner. Hann er víst maður greindur, og víða er hann
heima. En það veður svo mikið á honum, að hann er
óþolandi til lengdar«.
VI.
Ole Bull og „Jósef konungur".
Ole Bull átti margar ágætar og dýrar fiðlur.
„Jósef konungur“ hét ein uppáhalds-fiðlan hans. Það
var eitt af hinum gömlu fágætu hljóðfærum eftir ítalska
fiðlusmiðinn Guarnerius. (Hvert hljóðfæri hinna ítölsku
fiðlusmíðameistara gengur undir sérstöku eiginnafni, eink-
um þó hin dýrari). — »]ósef konungur« var fádæma gott