Jólabókin - 24.12.1920, Qupperneq 63

61
Ög eftir fráfall móður sinnar varð Beethoven að
Ieggja enn meir að sér enn nokkru sinni áður við
kenslustörfin, — sem honum voru þó jafnan kvalræði.
Því að ’faðir hans sló nú enn slakara við og varð L. B
því einn að vinna fyrir heimilinu og systkinunum, og
gjörði það með mikilli alúð árum saman.
En honum launaðist fyrir það, því að það var ein-
mitt við þetta starf, sem honum féll svo illa, að hann
kyntist ýmsu stórmenni, og tengdi vináttubönd, sem héld-
ust lengi síðan, — og varð það honum til gæfu og gleði.
1792 lagði hann upp í nýja för til Vínar. Var nú ætl-
Un hans að hitta Haydn. Settist hann að í Vín og
gjörðist nemandi Haydns. Haydn viðurkendi þegar snill-
ingshæfileika Beethovens, en Beethoven varð brátt
óánægður með kensluaðferð hans, — skifti því um og
kom sér fyrir hjá öðrum mikilsmetnum kennara, Al-
brechtsberger, til þess aðallega að nema leyndardóma
hinnar æðri hljómfræði.
Ðeethoven hafði annars aðallega leitast við að geta
sér orðstír sem píanósnillingur, og lítið borið á honum
sem tónskáldi, þangað til 1795. Að vísu höfðu ýmsar
æskutónsmíðar hans verið gefnar út, en svo virðist sem
hann hafi þó ekki búist við að þær mundu verða sér
svo mjög til frægðar. Og fyrstu tónsmíðarnar, sem hann
tölumerkti*) samdi hann 1795, — þá er hann 24 ára
gamall. En upp frá því rak hver tónsmíðin aðra, hvert
verkið öðru tilkomumeira. — Eftir Beethoven liggja alls
138 tölumerktar tónsmíðar. Þar af eru 9 synfóníur, 7 kon-
*) Það er venja tónskálda að tölumerkja tónsmíðar sínar í þeirri
röð, sem þær eru samdar, þannig: Op. nr. 1, 2 o. s. frv. (Op. =
ópus, þ. e. tónsmíð).