Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Blaðsíða 147
XÐUNN'
Bækur.
141
hyrfi heim aftur, og er eigi að efa, að hann myndi rcynast
drjúgur starfsmaður við einhver þeirra mörgu verkefna
í íslenzkum fræðum, sem enn eru óleyst og bíða dugandi
manna. Ef framkvæmd yrði á hugmynd þeirri um sumar-
námskeið fyrir útlendinga við háskóla vorn, sem fram hefir
komið fyrir nokkru, væri tækifæri til að bjóða dr. Stofáni
heim, og mundi ekki völ á nýjum manni til háskólans, er
hæfari væri til starfs við slíkt námskeið.
Finnur Sigmundsson.
Sigurður Skúlason: Sa g a Hafnarfjarðar.
Siðast liðið ár var liðinn aldarfjórðungur frá því að Hafn-
arfjarðarbær fékk kaupstaðarréttindi. Af þvi tilefni lét
bæjarstjórnin þar semja og gefa út þetta mikla rit, 710
bls. í allstóru broti.
Hér verður engin tilraun gerð til að skrifa fræðilega um
þessa merkilegu bók. Það er ekki á annara færi en sér-
fræðinga, og vafasamt, hvort nokkur sá sérfræðingur er
til, er það getur gert af viti, því að Sigurður meistari
Skúlason mun vera eini maðurinn, sem rannsakað hcfir sögu
Hafnarfjarðar, en fræðilega verður bók ekki dæmd nema
af manni, sem sjálfur hefir rannsakað til hlitar þau efni,
sem hún fjallar um. Ég vildi að eins vekja athygli les-
enda Iðunnar á bókinni og lít á hana leikmannsaugum af
mínum persónulega sjónarhól.
Eins og nafnið bendir til, er þetta rit saga Hafnarfjarðar.
Sú saga hefst á jarðmyndunarsögu staðarins og lýsingu, en
menn koma þá fyrst til sögunnar, er Hrafna-Flóki kom til
Hafnarfjarðar um miðja 9. öld og fann þar hval rekinn.
Síðan er saga bygðarinnar sögð alt fram á þenna dag (1933).
Svo kann að virðast, að bók þessi eigi lítið erindi til
annara en Hafnfirðinga, — og svo auðvitað til sérfræðinga
í sögu. Það er vitaskuld alveg rétt, að sjónarmið innan-
sveitarmannsins gagnvart sögu sins eigin héraðs er annað
en þeirra manna, sem fjær búa. Marg't í þessari sögu er
þannig, að Hafnfirðingar hafa gaman af, en aðrir síður og
ókunnugir alls ekki. Svo er t. d. um manntalið frá 1901.
Hafnfirðingum finst merkilegt að sjá, hvernig þá var
háttað bygð i Firðinum og bera saman við það, sem nú er.
Ökunnugir njóta þess ekki.