Kirkjuritið - 01.07.1936, Qupperneq 38

292
Kirkjufundur.
Kirkjuritið.
vík. Hafði tillaga þessi þegar verið borin fram fyrsta fundardag-
inn undir dagskrárliðnum „Prestakallaskipun og söfnuðir“. En
þegar það kom í ljós, að það var ekki prestakallaskipunin, sem
tillögumenn vildu hrófla við, heldur prestarnir, þótti það sýnl,
að tillaga þeirra yrði að ræðast undir síðasta dagskrárlið: „Önn-
ur mál“. Ýmsir höfðu skilið svo undirskriftirnar undir tillögunni,
að hún væri borin frain í nafni K. F. U. M. En það var misskiln-
ingur, og var hann leiðréttur í heyranda hljóði síðasta fundar-
daginn. Mun mörgum liafa þótt vænt um það.
Ásmundur Guðmundsson tók þá fyrstur til máls og talaði eitl-
hvað á þessa leið:
Kirkjufundur okkar á ekki að taka sér dómsvald um það, hvaða
prestar eigi að vera i embættum og hverir ekki. Hann er enginn
synodalréttur yfir prestum. Hann er ekki lieldur í raun og veru
bær um það, að skera úr því, liverir liafi rétt til að vera prestar
og hverir ekki. Prestarnir verða að lialda þann reikning við
sjálfa sig frammi fyrir Guði og samvizku sinni. En til þessarar
tillögu mun enginn þeirra taka tillit.
Hún er móðgun við íslenzka prestastétt, gefur það í skyn, að
prestar rjúfi vígsluheit sín. En þeir liafa aldrei unnið það heit,
að trúa allri Ritningunni, og játningarritin eru ekki nefnd einu
orði í vigsluheiti þeirra. (Hvaða prestur skyldi t. d. vilja kenna
það, að börn, sein dæju óskírð, lireptu eihfa glötun?).
En setjum svo, að prestarnir vildu fara eftir þessari tillögu,
þá myndu jieir flestallir hverfa úr prestsstöðu. Að minsta kosti
lýsti einn þeirra því yfir um sig i fyrrakvöld, og hefir liann þó
verið talinn til íhaldssamari guðfræðinga. Ætli það yrði gróði
fyrir þjóðina á þessum hættutímum andlega og siðferðilega, að
missa prestastéttina að miklu eða öllu leyti?
Ef til vill munu tillögumenn skýra orð hennar svo, að ekki
sé átt við það að trúa allri Ritningunni bókstaflega. En ég hygg
þó, að hver maður, sem les tillöguna skýringarlaust, muni liik-
laust taka hana svo, að allri Ritningunni skuli trúa bókstaflega
spjaldanna á milli. Þurfi nú heil ritgerð að fylgja tillögunni til
skýringar, þá fer hún að vera gölluð í meira lagi.
Markmið þessa kirkjufundar og annara slíkra er það, að treysta
samtök kristinna manna í landinu og efla samstarf þeirra til sókn-
ar og varnar gegn öflum lieiðninnar. Það væri ekki vitur flokkur,
sem tæki að berjast innbyrðis, áður en hann iegði til orustu við
óvinaherinn. Ef við ætlum að slíta friðinum okkar í milli, þá
mun okkur þrjóta dug. Því að með því skerum við á líftaugina,
sem tengir okkur við Krist.
Það er engin trygging fyrir hæfileik presta né leikmanna til