Kirkjuritið - 01.06.1942, Qupperneq 9

Kirkjuritið.
Stríðskirkja Noregs.
183
nieð Guði og berum fram fyrir hanu í bæn alt, sem vér
þráum. Þótt ekki séu fleiri en tveir saman i húsi, þá
taki þeir þátt í þessari bæn. Sá, sem er einn og bundinn
við skyldustörf, getur einbeitt hugsunum sínum til Guðs.
Allir verða að vera með. Vér verðum að vita það og
iinna, að Kristur veitir styrk við sambænina. Texti dags-
>ns er Jes. 55, 6—7. Þar geta hugsanir vorar fundið leið-
lieiningu og huggun: Leitið drottins, meðan hann er að
f>nna, kallið á hann, meðan bann er nálægur. . . . Nor-
egur iðrist og biðji fyrir þjóðinni og mannkyninu öllu.
Megi blessun Guðs hvíla yfir þessari stund.“
III.
I vetur, sem leið, gáfu landstjórinn og Quisling-stjórnin
ut fyrirskipun um það, að allir norskir piltar og stúlk-
ur á aldrinum 12—18 ára skvldu ganga í æskulýðsfélags-
skap Nazista og liljóta þar uppeldi samkvæmt grund-
vallarreglum þeirra. Ennfremur var öllum kennurum
boðið að baga fræðslu sinni og uppeldisstarfi í sama
auda. Starfsmönnum kirkjunnar var einnig ætlað að
styðja að þessari nýskipun og bvetja foreldra til þess
uð senda börn sín i æskulýðsfélögin. Þessi lagaboð vöktu
^ina mestu gremju um endilangan Noreg, og bæði prest-
ar og kennarar neituðu að hlýða. .Höfðu biskupar for-
vstu fyrir prestunum, og var Berggrav fremstur í fylk-
'ugarbrjósti. Fvrir kennurum var Kvalheim, formaður
ivennarasambandsins, og var liann innan skamms settur
1 varðhald og fleiri kennarar með honum. En fylkingar
kenriara riðluðust ekki að heldur. Allur þorri þeirra
reynist trúr þjóð sinni og kirkju þrátt fyrir afsetningu
Ur embætti og eignatjón, ofsóknir og ofbeldi, fangelsi
°g ógnanir um að verða sendir í þrælkun til Finnlands,
Norður-Noregs eða Þýzkalands.
Mótspyrna kirkjunnar er bæði börð og almenn. Kom
það þegar í ljós sunnudaginn 1. febr. með þeim hætti,
að frægt er orðið.