Kirkjuritið - 01.06.1942, Qupperneq 17

KírkjuritiS.
StríÖskirkja Noregs.
191
prestastéttinni um endilangan Noreg hljómi einum rómi:
»Vér mótmælmn allir“.
VII.
Svipað er um norsku kennarastéttina. Barátta hennar
er einnig veigamikill þáttur í stríði kirkjunnar, og stanaa
þessar tvær stéttir fast saman hlið við hliö.
Kennarar Noregs eru alls 14000, en 12000 þeirra
ueituðu afdráttarlaust að ala æskulýðinn upp sam-
kvæml meginreglum Nazista eða stuðla að því, að hörn
og unglingar gengju í æskulýðsfélög þeirra. Ennfremur
neituðu þeir því að ganga í nýstofnað „Kennarasamhand
Noregs“ og fylla á þann hátt flokk Nazista. Rituðu þeir
kenslumáláráðuneytinu um þetta og lýstu afstöðu sinni
skýrt og skorinort. Stjórnin svaraði með þvi að loka
öllum norskum skólum i marzmánuði, en har fyrir eldi-
viðarskort. Kennarar voru fyrir sitt leyti fúsir til að hefja
aftur kensluna, hvort sem þeir fengju nokkur laun fyrir
eða ekki. Yfirvöldin lögðu aftur á móti megináherzlu
á það, að kennararnir gengju í Sambandið. Var þeim
oeitað um launagreiðslu að öðrum kosti og þeim liótað
afsetningu, ef þeir væru ekki komnir í það fyrir marz-
lok. En kennararnir létu ekki kúgast, og þegar búið var
að setja þá af, sendu þeir ráðuneytinu mótmæli sín á
oý og lýstu því yfir, að þeir vildu halda áfram kenslu
vegna lærisveina sinna og foreldra þeirra, trúir köllun
sinni og samvizku. Því næst reyndu þeir að hefja skóla-
starfið á ný. En yfirvöldin tilkyntu það þá, að allir kenn-
arar, sem hæfu kenslu á ný, yrðu þegar við það félagar
í »Kennarasamhandi Noregs“. Engu að siður tóku kenn-
ai'ar aftur að veita fræðslu í skólum sínum og skýrðu
jafnframt frá þvi opinberlega, að þeir gerðu þetta af
hlýðni við köllun sína og samvizku vegna nemenda
sinna og foreldra þeirra. Þeir væru skyldir tit þess að
vinna að því ásamt kirkjunni og heimilunum, að æsku-
lýðurinn þroskaðist að kristilegum kærleika og þjóð-
legri siðmenningu. Hitt kæmi ekki til mála, að þeir