Kirkjuritið - 01.06.1942, Qupperneq 18

192
Ásmundur Guðmundsson:
Júní-Júli.
brygðust trausti þeirra, sem þeir ættu að vinna fyrir,
og gengju í Sambandið.
Quislingsstjórnin beitti nú hinni mestu hörku til þess
að reyna að brjóta mótspyrnu kennaranna á bak aftur.
Þeir voru fangelsaðir um 1100 talsins og' 7—800 fluttir
í fangabúðirnar á Jörstadmoen lijá Litla Hamri. Aðbún-
aður allur var mjög slæmur, sultur og' erfiði fram úr
liófi. Kennararnir urðu margir sárveikir, og að lokum
létu 40—50 þeirra hugfallast og gengu inn i „Kennara-
samband Noregs“. Hinir stóðust allir.
Sunnudaginn 12. apríl var ákveðið að senda 500 þeirra
í þrælkun i Norður-Noregi. Þeir voru reknir í gripa-
vagna i járnbrautarlest. Þar var svo þröngt, að þeir urðu
að standa heilan dag', alla leiðina til Niðaróss. Voru
flestir þeirra alveg uppgefnir, þegar þang'að kom. En
engin minstu grið voru gefin. Þeim var samstundis
þröngvað niður i lest á gömlu gufuskipi, i enn meiri
þrengsli en í lestarvögnunum, og hnigu þá margir niður
lémagna. Rúmföt voru engin og matur lítill og lélegur.
Aðeins einn læknir fékk að koma um borð, Quislingur.
Kvað liann þörf tíu lækna að minsta kosti. Fjórir veik-
ustu kennararnir voru fluttir i land og í sjúkrahús. Tveir
þeirra voru orðnir geðveikir, einn var með lungnabólgu
og einn með heilablæðingu. Ódaunninn í lestinni var of-
boðslegur, og alls staðar þar mátti heyra örvæntingar-
stunur eða bænir um líkn og miskunn. Starfsmennirnir
við höfnina komu heim grátandi og sögðu fx-á því, sem
þeir höfðu séð. Alt var gjöi't sem unt var til þess að
koma í veg fvrir það, að skipið legði norður, og skeyti
send persónulega til Terhovens og Quislings. Jafnvel
flokksmenn þeirra lýstu fyrir þeim hörmungunum *
skipinu. Mánudaginn 13. api'íl voru enn fluttir í land 5
kennarar dauðveikir. Þann dag lá skipið kvrt í höfn.
Næsta dag voru nolckurar horfur á því, að liætt yrði
við ferðina norður. Skipstjórinn neitaði því að hera á-
bvi'gð á henni, kvað skipið slæmt og mjög oflilaðið og