Kirkjuritið - 01.06.1942, Qupperneq 52

226
Prestastefnaii.
Júní-Júlí.
allar deildir félagsins héldu og fundi sína. Mætti margt merki-
legt um þá segja og störf deildanna, en þeirra hefir allra verið
getið í Kirkjuritinu. Ýmsir aðrir fundir liafa og veriö haldnir
i landinu, þar sem trúmálin og kristilegt starf var rætt með á-
huga, en ég sé mér heldur ekki fært að ræða störf þeirra funda,
en vil aðeins láta í ljós ánægju mina yfir því starfi, sem þar
hefir verið int af hendi.
Sálmabókarnefndin hefir starfað allmikið á þessu 'ári. Alti
liún nær því daglega fundi með sér síðastliðinn vetur og vor,
um þriggja mánaða skeið, og er nú svo langt komið í starfi henn-
ar, að lokið er að mestu að undirbúa handritið. Mun nefndin
leggja síðustu liönd á verkið í haust.
Síðastliðið sumar vísiteraði ég Norður-Múlaprófastsdæmi. Pré-
dikaði ég í öllum kirkjunum og ræddi við présta og söfnuði
um áhugamálin og framtíðarstarfið. Það er ekki liægt að lýsa
því, hve undursamlegar þessar vísitazíur eru og sérstaklega að
finna, hve fólkið í landinu fagnar starfi kirkjunnar. Samvistir
við presta og söfnuði í Norður-Múlaprófastsdæmi og samstarf
er ógleymanlegt, og flyt ég þeim lijartanlegustu kveðjur og bless-
unaróskir í öllu lífi þeirra og starfi.
Skýrsla mín er orðin svo löng, að ég lilýt að nema staðar,
þótt enn mætti margt segja um starf kirkjunnar á liðnu synodus-
ári, ekki sízt innan sumra safnaðanna út um landið, þar sein
áhugi hefir ríkt og fórnfýsi. Hver einstakur yðar hefir frá slíku
starfi að segja, þar sem kirkjan var að verki meðal manna, bæöi
í gleði þeirra og sorg. Mætti Guð blessa árangurinn af starfi
hvers einstaks yðar.
Og þegar vér horfum fram, þá er oss öllum eitt jafnljóst: Það
er mikil þörf fyrir starf islenzku kirkjunnar, sérstaklega meðal
þeirrar kynslóðar, sem er að vaxa upp, sem er að ganga inn 1
þenna einkennilega heim, þar sem sólin skín og regnið hnígui'
til jarðar, en styrjaldir geisa og sorgin býr. Vér vitum allir, að
kirkjan er enn stríðandi og liðandi kirkja. Vér hugsum til norsku
prestanna og systurkirkjunnar norsku. Vér fögnum yfir trú-
mensku þeirra, hinni Öruggu fylgd þeirra við Krist og boðskap
hans. Vér biðjum Guð að líkna blindri veröld. Vér sjáum ekki,
hvað framundan er, og vitum-ekkert, hvað biður heimsins. Eu
vér sjáum mynd Krists — sjáum hann í anda — og erum reiðu-
búnir til þess að vinna fyrir íslenzku þjóðina i anda hans, fiJr'r
frelsi hennar, tungu hennar, þjóðerni — fyrir trú hennar —'
þá trú, sem á siguraflið til að sigra heiminn.
Guð blessi kirkju íslands og þjóna hennar.