Kirkjuritið - 01.06.1942, Qupperneq 77

Kirkjuritið.
Guðsþjónustusöngur.
251
að stúdentar, sein takast i deildina, Jiekki nótur og gildi þeirra
eftir almennri söngfræði og séu dálitið söngæfðir. Söngefnis-
kenslan verður að skoðast og framkvæmast sem fastákveðin
grein í námsstundakerfinu og njóta meiri tima en getið er hér
að framan. Námsgrein þessi verður eins og aðrar að staðfest-
ast að lokum með prófi. — Með þessu má vænta, að undirbúist
alloftasl tónar frá altari Guðs, sem bergmáli eigi aðeins í veggj-
um og hvelfing kirkjunnar, heldur einnig í hjörtunum, sem
hrærast þar inni.
III.
Það er viðurkent, að samfundir hluttakenda góðs málefnis
séu því nauðsynlegir til lífs og starfs, og einkum j)á, að sem
flestir taki verklega liátt í störfum jiess. Safnaðarguðsdýrkun
vor og guðsjijónusta er ekki fráskilin jiessari nauðsyn. Vér
þurfum að koma sem oftast saman til hennar og eiga persónu-
legan þátt í verkefni hennar. Streymir þá lif og helgandi kraft-
'ir frá manni til manns í söfnuði kirkjunnar. Kirkjusöngurinn
er sérlega vel fallinn til þessarar hluttöku, þessvegna stundar
kirkjudeild vor safnaðarsöng.
Það, sem söfnuðum þjóðkirkju vorrar er nú ætlað að syngja,
er sálmljóð og nokkurar órímaðar setningar i víxlsöng móti
lijónandi presti í messugjörðinni. Nú er þessu víðast hvar hagað
þannig í kirkjum vorum, að hljóðfæri ásamt nokkurum söng-
æfðari mönnum leiðir sönginn. En að öðru leyti er hverjum
viðstöddum í sjálfsvald sett, hvern þátt hann tekur i söngnum.
Hlultaka þessi mun nokkuð misjöfn, jafnvel beri við, að hljóð-
færið eitt flytji tóna, sem texta eru ætlaðir, en þá er orðið of
mikið um véltæknina. Orsakir Jiessara vankvæða teljast ýmsar:
Geta ekki sungið — kunna ekki lögin — vöntun sálmabókar;
svo geta líka söngleiðendur hindrast frá kirkjuferð. Ég tel þetta
efni mikilsvert kirkjulífi voru, og vil því fara nokkurum orðum
um jiessar hindranir og hvernig mér virðist helzt verði ráðin
hót á þeim.
Þess var getið áður, að æfingarleysi niundi oftast valda því,
að svo margir virðast eigi geta sungið. Æfing tónfæra manns-
ins þarf, eins og hver önnur vöðvahreyfing, að byrja á barns-
aldri og vara við jiroskaárin með hæfilegri áreynslu (varúð á
mútnatíma pilta). Þessi æfing beið hnekki við niðurfall heim-
disguðsþjónustu (húsleslra) o. fl., sem hér verður ekki talið,
en skólarnir ættu að bæta úr jiví. Hver barnaskóli á strax að
kenna og æfa daglega söng og gjöra sér far um að glæða sem
bezt söngást, bæði vegna guðsdýrkunarinnar og jieirra góðu
áhrifa, sem vandaður söngur hefir yfirleitt á mannlifið. Hér er