Kirkjuritið - 01.12.1945, Síða 3

Kirkjuritið.
Er jólakveðjur hljóma yfir höfin
og helgiljóðin, enn í minni fest,
eg fagna því, að fegurst jólagjöfin
var fæðing hans, sem lifði og kenndi bszt.
Því hvar sem ríkir efasemd og angur
og ögrar lífi brim við dauðans sker,
á hverjum jólum lífsins ferðalangur
þar ljós í gegnum hríð og myrkur sér
Hann fagnar því, að vonarljósið lifir
og lýsir fram á veginn þjáðri sál.
Þó dimmi loft, er himinn heiður yfir,
þar hugans veröld á sitt rúnamál.
Og eitt er víst, þó ár í höfin renni
og eldar grandi vorri frjóu jörð,
þó eignir manna og byggðir allar brenni,
á bænalífið sína þakkargjörð.
Þó sturluð öld með eldi vísindanna
í allri veröld kyndi hatursbál,
mun ávallt sigra í athöfn góðra manna
sá andi, er forðum kenndi lífsins mál.
Sveinn E. Björnsson.