Kirkjuritið - 01.07.1947, Síða 16

196
Prestastefnan 1947.
Júli-Okt.
En þó þarf mjög að auka þetta starf. Líf og framtíð
kirkjunnar er undir þvi komið. Ég hefi áður lagt á-
lierzlu á, að markmið vort ætti að vera það, að kristi-
legur félagsskapur fyrir æskuna yrði til í hverri ein-
ustu sókn í landinu. Þá þarf ekki að óttast framtíð
kirkjunnar né þjóðarinnar. — En vér höfum enn ekki
fyllilega sameinast um þá hugsjón. Margir óttast erf-
iðleikana. Ég sé þá ekki. — Ég get fullvissað ykkur
um, að ef þeir eru til staðar, hjaðna þeir og eyðast fyr-
ir brennandi áhuga. Samhuga trúaðir menn eru sterlc-
asta aflið í framsókn þjóða. Þeir þurfa ekki að vera
margir — en sannir, brennandi i anda, með eilt í liuga.
Það var falleg umsögn, sem ég heyrði af vörum
bónda úr afskekklu prestakalli, fyrir nokkrum dögum.
„Prestur okkar,“ sagði hann, „er jafn duglegur og
áhugasamur á livaða sviði sem er. Hann er leiðtogi
okkar og fræðari. Þegar erfitt er eða sorgin ríkir, för-
um vér til hans. Hann er líka forystumaður í verald-
legu málunum. — Ef við misstum liann, held ég, að
við flyttum allir úr sveitinni.“
íslenzku prestarnir bera enn uppi að stórum hluta
menningu þjóðarinnar. Og þeim er trúað fyrir fjár-
sjóðum, sem dýrastir eru í þessum heimi. Þeim er
falið að varðveita, og birta þann sannleika, sem frels-
ar þjóðina.
Verum samhuga um að liefja ljósið á ljósastikuna,
svo að það lýsi öllum, sem eru í húsinu.
Samherjar og vinir, verið velkomnir til synodus-
starfa.
Þá vil ég, svo seni venja er til, skýra frá
Yfirlitsskyrsla meginatriðum varðandi hag og starf islenzku
biskups. kirkjunnar á liðnu synodusári.
Skal þá fyrst minnast látinna embœttisbræðra vorra. Á
árinu liefir enginn þjónandi prestur kirkjunnar andazt. Aft-
ur á móti eigum vér á bak aS sjá aS þessu sinni þrem fyr-
verandi prestum, þeim séra Ásmundi Gíslasyni f. presti aS