Kirkjuritið - 01.07.1947, Qupperneq 26

Prestastefnan 1917.
Júlí-Okt.
206
skólans og kennslu, eftir því sem við verður komið. Er ekki
að efa að hér er um liið mcsta nytja- og nauðsynjamál að
ræða, enda fékk það mjög góðar undirtektir i Efri deild,
þar sem það var borið fram.
Því miður varð ])ó málið ckki útrætt á þinginu, og olli þar
um einkum annir í þinglokin svo og nokkur andstaða af
hálfu einstakra þingmanna.
Vonandi verður mál þetta afgreitt á næsta þingi.
Frumvarp um afnám prestskosninga lá einnig fyrir þessu
nýafstaðna þingi, en varð ekki útrætt. Um það mál munu
vera mjög skiptar skoðanir, bæði innan þings og utan. í
prestastéttinni mun cinnig vera nokkur skoðanamunur i því
máli. Við hljótum að viðurkenna, að þrestskosningum eins
og öllum öðrum kosningum, fylgja verulegir gallar og margs-
konar óþægindi og leiðindi, sem gott væri að vera laus við.
Hinsvegar mun það vera svo, að margir söfnuðir landsins
munu ófúsir á að láta af hendi þann almenna íhlutunarrétt
um prestaval, sem þeim er með prestskosningarlögunum í
hendur fenginn, og ég óttast, að það mundi baka kirkjunni
og prestastéttinni nokkrar óvinsældir, ef við sjálfir gengjum
fram fyrir skjöldu, til þess að krefjast þess að landslýður
yrði sviptur l)essum réttindum sínum.
Eg verð ennfremur að telja vafasamt, að það værd heppilegt
fyrir kirkjuna að leggja þennan rétt í hendur pólitísks kirkju-
málaráðherra, sérstaklega meðan málin standa þannig, að við
höfum ekki sérstakan kirkjumálaráðherra með sérstakri þekk-
ingu og áhuga á þeim málum, né heldur sjálfstætt kirkjumála-
ráðuneyti. Meðan kirkjumálaráðherraembættið er falið ein-
hverjum ráðherranna sem aukastarf, er engin ti'ygging fyrir
því, að sá maður, sem með kirkjumálin fer á hverjum tíma,
sé áhugamaður um kirkjuleg málefni og hann getur jafnvel
verið kirkjunni beinlinis andstæður, og tilheyrt öðru trúar-
félagi, eða jafnvel engu.
Sagan sýnir og, að svipaðar leiðir og í frv. er gert ráð
fyrir liafa áður verið reyndar hér á landi, en ekki þótt gefast
vei og því verið horfið frá þeim.
i>oks er ])ess að geta, að löngum hafa mismunandi trúmála-
stefnur verið uppi í kirkjunni hæði liérlendis og erlendis. Með
kosningu presta, ætti að vera jafnan nokkur trygging l'yrir
því, að söfnuðir fengju þann prest, er fylgdi svipaðri trú-
málastefnu og' meiri liluti safnaðarins, og verð ég að telja það
eðlilegt og sanngjarnt. Hinsvegar er engin trygging íyrir
þessu, ef presturinn yrði skipaður af ráðherra, án íhlutunar