Kirkjuritið - 01.07.1947, Síða 32

212
Prestastefnan 1947.
Júlí-Okt.
fyrirmyndar öllum um þá einingu, sem lieimurinn hefði nú
sára þörf fyrir.
Ræðu bisku])s var hið bezta tekið og iinig'u ræður prestanna
síðan mjög til söniu áttar. Bar liann síðan fram ályktun, sem
prestastefnan samþykkti, svo að segja einum rómi, og var á-
lyktunin þessi:
„Prestastefna íslands 1947 brýnir alvariega fyrir öllum þeim,
sem kirkju og kristindómi unna, að láta ekki trúmálaágreining,
eða trúmálastefnur hindra friðsamlegt jákvætt starf í kristin-
dóms- og kirkjumálum. Lítur prestastefnan svo á, að fullkomið
bugsana- og skoðunarfrelsi eigi að ríkja í kirkju íslands, á
grundvelli opinberunar Jesú Krists, orða bans, anda og fyrir-
myndar, og að eitt hið mikilvægasta skilyrði fyrir vexti, fram-
för og blessunarríkum áhrifum kirkjunnar á líf kynslóðanna
sé það, að þjónar liennar breyti og starfi i samræmi við ein-
ingarhugsjón Krists, er felst í orðum lians: „AUir eiga þeir
að vera eitt“.
Næstur tók til máls prófessor Ásmundur Guðmundsson, gerði
hann ítarlega grein fyri J)eim höfuðkennisetnungum guðfræð-
innar, sem einkum er ágreiningur um. Hann fagnaði þeirri
fjölbreytni, sem kemur fram í J)ví, að skoðanir skiptast, en
taldi hitt fjarstæðu, að hún yrði Þrándur í Götu hróðurlegu
samstarfi. Kristur væri einingartáknið mikla, ])ótt skoðanir
skiptust á ýmsa lund.
Umræður stóðu með miklu fjöri allan daginn og voru all
heitar á köflum og tóku þessir prestar J)átt í þeim: Björn
Magnússon, dósent; SigUrbjörn Einarsson, dósent; Magnús Run-
ólfsson; Jakob Jónsson; Pétur Magnússon; Leó Júlíusson; Sig-
urður Norland; Þorsteinn Jóhannesson; Magnús Guðmundsson;
Jóhann Ilannesson; Jón Auðuns; Sigurbjörn Á. Gíslason; Árni
Sigurðsson; Helgi Sveinsson; Stefán Eggertsson; Sigurjón Árna-
son; Guðmundur Einarsson; og Helgi Konráðsson.
Aðrar samþykktir prestastefnunnar:
A. Með tilvísun til samþykktar á síðasta Alþingi í sambandi
við frumvarp um kirkjubyggingar, skorar Prestastefna íslands
á kirkjustjórnina, að undirbúa og leggja fyrir næsta Alþingi
frumvarp til laga, er tryggi ríflegan styrk af ríkisfé til kirkju-
bygging'a í landinu. Lítur Prestastefnan svo á, að það sé
söfnuðum landsins fjárhagslega ofvaxið, að endurbyggja kirkj-
urnar sómasamlega, án stuðnings frá l)ví opinbera, enda eigi
þjóðkirkjan réttmæta sanngirniskröfu til rikisins um slíka að-
stoð. Telur Prestastefnan svo aðkallandi nauðsyn að fá end-
anlega skipun á kirkjubygging'amálin i landinu, að það megi