Kirkjuritið - 01.07.1947, Qupperneq 36

216
Hálfdán Helgason:
Júlí-Okt.
Séra Brynjólfur var maður stefnufastur og réttvís.
Ágætar gáfur lians og göfugt lijartalag mótuðu snemma
hinn svipmikla mann og vígðu liann til margvíslegra
starfa almenningi til heilla. Iðjusöm hönd og viðkvæmt
hjarta unnu ávallt saman. En framar öllu liafði hann
þó hlotið liina sönnu þjónslund í vöggugjöf. Honum
var það ljúft, auk þess sem hann laldi sér það skylt,
að vera öðrum fvrri til að koma góðu til leiðar og
slyðja aðra til nýtilegra framkvæmda, þegar þess var
óskað. Fyrir því naut liann óskoraðs trausts allra sam-
ferðamanna sinna, ekki sízt heima í héraði sínu og
sveit, þar sem hann, frá því fyrsta þótti sjálfkjörinn
til margvíslegra trúnaðarstarfa. Sat hann þannig all-
lengi í hreppsnefnd og var oddviti hennar um eitt
skeið, átti ennfremur sæti í skólanefnd, sýslunefnd og
skattanefnd, jafnframt því sem hann, til liins síðasta,
var formaður húnaðarfélags sveitar sinnar, enda bar
liann mjög fyrir hrjósti liag íslenzks landhúnaðar, sjálf-
ur af hændabergi hrolinn. góður sonur íslenzkrar mold-
ar og um margra ára skeið gildur og framtakssamur
bóndi á hinu gamla prestssetri á Stað, þar til er hann
fluttist inn til Grindavíkur. En bæði i þessum og öðr-
um trúnaðarstörfum, sem honum voru falin, reyndist
hann liinn nýtasti starfsmaður, gæddur þeim heilbrigða
félagsþroska, sem aldrei telur eftir sér að rækja þær
þjóðfélagsskyldur, sem almenning varða, þótt amstur
og erfiði kosti. Var réttsýni lians og samvizkusemi
jafnan við hrugðið í athugun og afgreiðslu mála, þvi
að allt vildi hann svo vel af hendi leysa, sem kostur
var á og engum gjöra rangt til.
En einlægust og víðfeðmust var þó þjónslund séra
Brynjólls, og kærast var honum þó þjónsstarfið, þegar
í hlut álti sjálf kirkja Jesú Krists. íslenzk kirkja hefir
þá og nú kvatt einn af sínum dyggustu starfsmönnuni
og ágætustu sonum. Séra Brynjólfur ólst upp á kristnu
heimili og andaði frá fyrstu tíð að sér lieilnæmu and-