Kirkjuritið - 01.07.1947, Qupperneq 46

226
Ásmundur Guðmundsson:
Júlí-Okt.
en einmitt nú. — Starf kirkjunnar að vandamáium
vorra tíma verður að miðast við frelsi og mannlielgi
allra, jafnrétti kynflokka og þjóða, aukin viðskipti og
vinarsambönd landa í milli, boðskap sáttar og friðar
og bót á böli og meinum stríðsáranna af völdum efn-
ishyggju, guðleysis og siðspillingar.
Eftir því sem málunum skilaði áfram í deildunum,
voru þau lögð fyrir sameinað þing, er greiddi um þau
atkvæði. Voru álitsgjörðirnar samþykktar á nokkrum
dögum, óbreyttar að kalla. Forseti var binn röskvasti
að braða atkvæðagreiðslunni. Þeir sem greiddu at-
kvæði með skyldu segja „já“ í einu bljóði, en binir
„nei“. Oftast var jákvæði goldið einum rómi, en þegar
út af bar, var foi-seti bljóðglöggur að greina styrkleika-
muninn, og dirfðist enginn að gagnrýna úrskurði lians.
V.
Annan þingdaginn, 1. júlí, bar undírbúningsnefndin
fram á allsherjarfundi frumvarp að stjórnarskrá fyrir
Heimssamband lúterskra kirkjufélaga. Islandi var boð-
in þátttaka, með 5 fulltrúum á kirkjuþingum, og
kirkju okkar þannig sýndur liinn mesti sómi og traust,
því að fæstum öðrum þjóðum var ætluð hærri fulltrúa-
tala, þótt margfalt væru fjölmennari. Virtist okkur
lslendingunum ekki unnt að afsanna rækilegar það,
sem góður maður lætur ekki alls fyrir löngu eftir sig
á prenti, að íslenzka kirkjan verði lil allilægis upp á
síðkastið að minnsta kosti meðal systurkirknanna á
Norðurlöndum. Allt þingið bar ótvírætt vítni um bið
gagnstæða. Þar var i hvívetna lögð áberzla á að votta
íslandi og kirkju þess vinsemd og virðingu. Enginn
fundarmanna bafði neitt við það að athuga, að kirkju
Islands væri gjört svo bátt undir böfði. En seinna var
bnigið að því ráði, að stjórnarnefnd sambandsins skyldi
ákveða fulltrúatölu þjóðanna fyrir bvert þing. Mætti