Kirkjuritið - 01.07.1947, Qupperneq 49

KirkjuritiS. Allsherjarþing lút. kirkna í Lundi. 229
tekið frarn í stjórnarskránni, að fagnaðarerindi Krists
væri þungamiðja allrar kenningar kirkjunnar. Bárum
við orðalag tillögunnar áðnr undir ýmsa helztu menn
þingsins, er við treystum bezt, og voru þeir okkur hjart-
anlega sammála.
Þá er stjórnarslcráin hafði verið samþykkt, var hún
undirrituð að morgni 3. júlí. Á undan fór fram kjör
nokkurra heiðursdoktora í guðfræði. Biskupar gengu
fram, einn fyrir liverja þjóð, og rituðu nöfn sín. Var
sú atliöfn kvikmynduð, svo að geymast skyldi seinni
kynslóðum, hvernig stofnun Lúterska lieimssamhands-
ins fór fram. Öllum viðstöddum var ljóst, að þetta
var söguleg stund og myndi verða afdrifarík. Helgi
og hrifning fór um salinn og liljóð bænargjörð. Höfuð-
hlutverki þingsins var nú lokið.
VI.
Eitt kvöldið var samsæti i hátiðasal stúdenta, og
tók þar lil máls, meðan setið var undir borðum,
einn fulltrúi frá hverri þjóð. Völdust einkum til þess
biskupar og fluttu yfirleitt stuttar ræður. Var þetta
tvímælalaust hezta og merkilegasta kvöldið, sem við
áttum þingdagana.
Fyrstur flutti ávarp frá Finnlandi Lehtonen erki-
hiskup. Miðaldra, meðalmaður á liæð, samanrekinn,
fríður sýnum og' fölleitur, svartur á hár, ennið lágt.
Minntist liann með þökk gjafa til Finna og mæltist
vel. Fjórði i röðinni var Meiser biskup, alhvítur fyr-
ir hærum og hinn göfugmannlegasti. Á aldur hans
var erfitt að giska. Þung sorg liafði máð alla gleði
og æskuþrótt úr svip hans og máli, er rann þó
sem Ránarfall. Hann lýsti harmi þýzku þjóðarinnar
og var sem hann hvildi allur á herðum honum. En
»dauðahaldi ég Drotlin þríf“. Biskup okkar eggjaði
fundarmenn til að starfa sem mest og bezt og flutti
einkar hlýlega og fallega kveðju frá íslandi, sem