Kirkjuritið - 01.04.1977, Síða 11

indi telur hann annars helzt frá Noregi,
að opinber nefnd hefur fjallað um af-
stöðu milli ríkis og kirkju að undan-
förnu. Meiri hluti þeirrar nefndar mæ!-
*r með því, að þjóðkirkjan fái fulla
sjálfstjórn. Þá olli ný löggjöí um fóst-
ureyðingar kristnum mönnum sárind-
um, og einn biskup norsku kirkjunn-
ar, Lönning, sagði af sér þess vegna.
Skírn, skírnarfræðsla og fermíngar-
fræðsla eru mjög til umræð'j I Noregi
um þessar mundir, breytingar hafa ver-
ið gerðar á helgisiðum norsku kirkj-
unnar og ný þýðing Biblíunnar á
norsku er nú að koma út.
Síðastur fjallar sænski erkibiskup-
inn Sundby um vandamál sænsku
kirkjunnar. Þau telur hann einkum
ferns konar. Sambúð ríkis og kirkju er
ekki snurðulaus í Svíþjóð, og breyt-
ingar telur hann, að muni verða íyrr
eða síðar. í öðru lagi standa enn dell-
Ur um prestsþjónustu kvenna í sænsku
kirkjunni og hafa nú staðiö i 20 ár.
^arða þær deilur bæði samstarf og
stöðu presía, sem ekki eru sama sinrtis
' þessu efni, en jafnframt er deilt um
9uðfræði. Þar er brýnasta spurningin
sú, hversu mikil fjölhyggja skuli iiðin
1 guðfræði kirkjunnar. í þriðja lagi
ðrennur á kristnum mönnum í Svíþjóð
spurningin um orðið cg heiminn eða
kirkjuna og þjóðfélagið. Kristnir menn
verða æ gagnrýnni á umhveríi sitt,
samfélagið, fjármunasýslu þess og lífs-
hsetti manna, en ekki eru allir t einu
máli um það, hvernig við skuli brugð-
ist. j fjórða lagi víkur erkibiskupinn
að prestaskortinum, sem nú er aö
hverfa í Svíþjóð og offramleiðsla á
næsta leyti. Aftur á móti kveður hann
nokkurn vanda skapast af því annars
vegar, að í vöxt fer, að presteíni komi
víðar að en frá heimiium trúaðra, og
hins vegar verða þau svo að sækja
menntun sína í guðfræðideildirnar í
Uppsölum og Lundi, en þær eru vís-
indastofnanir og óbundnar jáiningum.
Við þessum vanda verour kirkjan að
bregðast með einhverjum hætti og sjá
til þess, að prestar hennar fái aí
hennar hálfu nauðsyniegan undirbún-
ing til starfs.
Herra Sigurbjörn heldur síðan áfram
frásögn sinni af fundinum:
Tvö stórmál voru þar mjög til um-
ræðu, segir hann. Fyrst skírn og skírn-
arfræðsla. Þau mál eru nú mikið rædd í
Danmörku og reyndar á Norðurlönd-
unum öllum. Framsögu á fundinum
höfðu biskuparnir Christiansen og
Sariola. Þessi mál eru mjög tíma-
bær, vegna þess að skólinn er ekki
lengur á játningagrunni kirkjunnar.
Þó að kristindómsfræðsla og trúar-
bragðafræðsla sé tíðkuð í öllum skól-
um upp eftir skólastigum, er það ekki
skilið svo, að sú fræðsla sé grund-
völluð á skírn og taka eigi mið af
kenningum þjóðkirkjunnar þess vegna.
Danir og Svíar lögðu ríka áherzlu á
það, að eigi að síður væri lögbcðin
kristindómsfræðsla skólanna verðmæt-
ur grunnur til að byggja oían á. En
auðsjáanlega yrði kirkjan í mjög vax-
anai mæli að skírskota til foreldranna
og safnaðanna um trúfræðslu og
leggja mjög mikla aukna áherzlu á
fermingarundirbúning.
Um þetta eru aliir sammála, en
Norðmenn eru síður reiðubúnir til þess
en grannar þeirra að viðurkenna, að
kristinfræði í barnaskólum sé ekki
grundvölluð á skyldu hins opinbera við
9