Nýjar kvöldvökur - 01.07.1945, Blaðsíða 15

JN. Kv.
Verner von Heidenstam:
Sænskir höfðingjar.
NOKKRAR SÖGUR HANDA UNGUM OG GÖMLUM.
FRIÐRIK ÁSMUNDSSON BREKKAN
hefir enduTsagt á íslenzku.
DÝRLINGURINN OG DREKINN.
I.
Steinn Sture fékk tréskurðarmeistara frá
Andorf, sem nefndiist meistari Andreas, til
þess að koma til landsins. Bað hann meistar-
ann að skera út svo fagra mynd, að hennar
líki hefði aldrei sést á Norðurlöndum, og
«kyldi hún prýða Stórkirkjuna í Stokk-
hólmi.
Meistari Andreas var mikilúðlegur mað-
ur og myndugur í framgöngu, en bros hans
var drengilegt og handaband hans fast.
Hann var hár vexti en helzt til þrekinn, og
hárinu, sem þegar var farið að verða nokk-
uð grásprengt, skipti hann yfir miðju enni,
líkt því, sem sézt á Kristsmyndum. Hann
hafði undarleg augu. Það var eins og hula
"væri yfir þeim, líkast því að hann væri að
horfa á eitthvað inni í höfðinu á sjálfum sér
í staðinn fyrir að líta beint fram á þann, sem
hann talaði við. — Vinir hans höfðu oft orð
á þessu við hann. Þeir klöppuðu á öxlina á
honurn og sögðu:
— Meistari — um hvað ertu nú að hugsa?
Þú horfir beint framan í okkur, en þó sérðu
okkur alls ekki!
Hann hafði farið víða um lönd, og oftar
æn einu sinni hafði hann klæðst hertygjum
og riðið út í stríð til að reyna hamingju
vopnanna. En hann var guðelskandi maður,
laus við alla drambsemi og mjög kirkju-
Tækinn. — Þó hafði fólk veitt því eftirtekt,
■að hann beygði aldrei hné fyrir kvendýrl-
ingi, aðeins fyrir karldýrlingum, og innan-
undir treyjunni bar hann mynd sankti Gör-
ans1) í festi.
Hann fékk húsrúm hjá manni, sem hét
Bengt Hake og var hljóðfæraleikari hjá
Steini Sture. — Árinu áður hafði Bengt
gengið að eiga sextán ára gamla stúlku og
hafði þá sezt að við eigin arin. Bengt Hake
var ungur maður og dreyminn, og þegar
tunglið skein í heiði. nennti hann ekki að
ganga til hvílu. Andlit hans með hinni
íhugandi og framstandandi efrivör var
barnsandlit, língult hárið hékk niður á axlir
og brjóst, og við beltið hékk lítill tígilhníf-
ur eins og leikfang. Honum varð þegar
hlýtt til hins ókunna manns við fyrstu sýn,
og brátt urðu þeir vinir, sem leyndu hvor
annan engu.
Eitt kveld bað hann meistara Andreas að
koma með sér í „Ráðskjallarann" við torg-
ið. Þar settust þeir á aftasta bekkinn til þess
að fá að vera í næði.----Bengt stakk fingr-
unum í hárið og laut höfði.
— Þú veizt, meistari, hóf hann máls, að
hér ríkja nú flokkadrættir í landinu. Marg-
ir halda því fram, að við ættum að losa okk-
ur við ríkisstjórann, herra Stein Sture, og
taka danska konunginn aftur. — í þessu
skyni safnar nú Jakob Úlfsson mönnum á
laun. Mér hefir verið lofað sléttfullum bik-
ar af rínlenzkum gullpeningum, ef ég get
J) St Göran er sænskt nafn á dýrlingnum st
Georg.