Tíbrá - 01.01.1893, Side 55

51
Hulirrn fjársjóöur.
(Þýtt).
Vínyrkjumaður nokkur, sem lá fyrir dauðan-
mn, Ijet kalla börnin sín til sin og sagði;
»Þuð er fjársjóður í víngarðinum okkar, sem
þið getið fundið, ef þið grafið eptir honum«.
»Hvar?« spurðu þau öll. Faðir þeirra gat
einungis sagt: »Grafið eptir honum«, og dó
siðan.
Það var naumlega búið að jarða hann, þá er
synir iians fóru að grafa eptir fjársjóðnum, sems
faðir þeirra hafði talað um, og þeir hugsuðit
að mundi vera gull. Þeir grófu, hjuggu, mok-
uðu og veltu um moldinni í garðinum hvaó
eptir annað, og köstuðu hverjum steini í burtu,
en þeir fundu engan fjársjóð, og þeir tóku að
hugsa, að faðir þeirra hefði verið að gabba þá.
Árið eptir tóku þeir eptir því, að hver vín-
planta bar þrefaldan ávöxt, og að berin voru
miklu stærri en hjá nágrönnunum. Þá sáu þeir
fyrst, að faðir þeirra hefði átt við, að fjársjóð-
urinn fengizt ekki nema með miklum erfiðis-
munum.
Upp frá þvi grófu þeir og veltu um moldinni
1 garðinum á hverju ári, eins og þeir höfðu
gert, þc'gar þeir voru að leita að gullinu, og
þeir fengu á hverju ári eins ríkulega uppskeru
og fyrsta árið.
Þessi saga sýnir, hve nauðsynlegt er a5
4*