Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 20

16
á Tómas. »Komdu, komdu*, sagði Tómas.
Vertu ekki i illu skapi, gamli vinur! Jeg kast-
aði bókunum mínum í þig, af þvi að jeg var
reiður við sjálfan mig fyrir að vera iðjulaus
heimskingi. En hrafninn ljet eins og hann
hefði ekki sagt eitt einasta orð og hefði aldrei
sjeð Tómas fyr.
Svo fór litli drengurinn heim og sagði móður
sinni frá þessu, en hún sagði, að fuglar töluðu
aldrei, og hann hefði hlotið að dreyma það.
Tómas trúir þvi samt ekki, og þegar hann
langar til að slóra, þá segir hann æfinlega við
sjálfan sig. »Komdu, komdu, herra Tómas!
Þú verður að vinna mikið, því þú ert ekki enn þá
eins hygginn, eins og gamall, svartur lirafn«.
Þjónarnir hennar Sigriðar iitlu.
(Þýtt).
Litla Sigríður átti ástúðlcga móður, sem ann-
aðist hana vel. Þú munt því ef til vill furða
þig á því, að hún átti líka svo marga þjóna.
Nú skal jeg lýsa fyrir þjer fáeinum þeirra,
og svo geturðu beðið mömmu þína að segja
þjer frá hinum, því þú átt sams konar þjóna
og Sigríður.
Þegar hún fæddist, vissi hún ekki, til hvers
þeir voru hafðir, eða hvar þeir voru; þeir vissu
það heldur ekki, og því voru þeir gagnslausir.
Tveir voru svartir og svo líkir, að þú mundir