Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 38

34
loks þar að, að Páli Gerharð var vikið frá
embætti, og skömmu síðar var hann rekinn í
útlegð. En hann ljet samt ekki hugfallazt, því
hann var kristinn og treysti guði sinum. Með
barnslegri trú og von fór hann með fjölskyldu
sína af landi brott, til þess að reyna að afla
sjer og sínum viðurværis, hvar sem .tækifæri
byðist. A þessu ferðalagi dvöldu þau einu sinni
í veitingahúsi nokkru í ókunnugri borg; varð
konan hans þá opt svo lnigsjúk og hrygg, og
Ijot einhverju sinni bugazt svo af hugarvíli, að
hún fór að gráta. Gerliarð reyndi á allari hátt
að hugga hana og hressa, og minnti hana á
]>essi Davíðs orð: »Varpa þú þinni áhyggju á
drottinn, og reiddu þig á hann«. Öll huggun
var árangurslaus; hún gat ekki treyst drottins
dýrmæta fyrirheiti. Þá reikaði hann út í ald-
ingarðinn, til þess í næði að geta talað við guð
um það, sem hryggði hann. Hann settist niður
1 skemmtihúsi einu, sem var í garðinum, og
skrifaði í dagbólc sína i hinni hátíðlegu kyrð
náttúrunuar sálm þann, er hjer fer á eptir:
»Fel þú honum á hendur« o. s. frv. Þegar
hann var búinn, gekk hann aptur inn til konu
sinnar, sem var enn mjög harmþrungin. Fór
hann þá að lesa sálminn fyrir hana með háum
og snjöllum róm; lmn hlustaði á hann með at-
nygli, og sálmurinn hafði þau áhrif á hana, að