Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 32

28
kinin sín og allt fólkið úti á túni i skessuleik,
uppáhaldsleik Eggerts litla, og foreldra sína sáu
])au þar bæði standa og horfa á. Veslings
börnin! nú rankaði þau fyrst almennilega við
sjer og mundu eptir, hvaða dagur var og eptir
öllu. Þau fóru nú að hafa sig á kreik, og
ætluðu að komast i hópinn, en fyrst tóku þau
mjög út af þvi að klæða sig, sökum sára sinna; eit
þegar það loksins var búið, var hurðinni lokað
að utan, svo þau komust ekki út, og sáu að
þeim var ætlað vera inni. Það var því ekki
annaðfyrirþauað gera, en lig'gja þarna snöktandi,
þangað til fangelsið yrði opnað.
En það leið ekki á löngu; foreldrarnir gleymdu
ekki að vitja syndaranna, sem báru sig heldur
aumlega; þeir aumkvuðust yfir þau, eptir því
sem hægt var, og leiddu þau með sjer út á
völlinn til þess að taka þátt í leiknum, sem nú
stóð sem hæst. En er þau höfðu verið í hon-
um nokkrar minútur, yíirgáfu þau hann iiá-
grátandi, því ýmist duttu þau, eða skessan fór
óþyrmilega höndum um kaun þeirra; og þó ailt
væri í bróðerni, þá á heill og vanburða ekkert
hlutskipti saman, einkaniega í skemmtunum.
Foreldrarnir fóru því aptur með þau heim, og
nú fór móðirin að úthluta sumargjöfunum, en
enn þá voru raunirnar ekki búnar. Sumargjöf
Eggerts var spánný rauðbrydd peisa með ljóm-
andi fallegum koparhnöppum. Hann gleymdi