Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 6

2
an í sylluna og tísti svo fagurt, að börnin höfðu
mestu skemmtun af að heyra til hans, og þeim
fannst, að hann væri leikbróðir sinn; hann var
svo glaður og ánægður af því, að guð gaf hon-
um daglegt brauð, þó að hann yrði að hafa
nokkuð fyrir að afla sjer þess. Svona leið á
sumarið. Börnin ljeku sjer glöð og áhyggju-
laus. Litli fuglinn var búinn að koma ung-
unum sinum á flug, og söng á hverjum degi
svo unaðsblítt fyrir þau; það var rjett eins og
hann væri að bjóða þeim góðan daginn, þegar
þau komu út á morgnana, því að hann tisti þá
svo undúr glaðlega, og það var eins og hann
byði þeim góða nótt á kvöldin. Þau sögðu
mömmu sinni frá fallega, litla fuglinum, og
henni þótti lika vænt um hann, af því hann
var svo glaður og ánægður yfir lífinu. Nú fór
að hausta; öll fallegu blómin i brekkunni voru
farin að föina, og höfuð þeirra voru farin að
beygjast til jarðárinnar, því sumri var farið
að halla, og náttúran þekkir sinn vitjunartima;
en samt söng litJi fuglinn þeirra svo fagurt í
syllunni uppi yfir þeim.
Anna sagði við Jón eitt kvöld: »Heyrist
þjcr ekki eins og mjer, að iitli fuglinn tísti
eitthvað viðkvæmara í kvöld, en hann er
vanur?«
»Jú«, sagði Jón, »mjer lieyrist það; hann er
líka að bjóða okkur góða nótt«.