Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 44

‘JO
trjástofnana og gera enn torveldara að komast
í gegn um þá. I þessum skógum eru margs
konar dýr og fuglar, fögur og skemmtileg,
hættuleg og geigvænleg sömuleiðis. Þar liggja
eitraðir höggormar í grasinu og bíða eptir bráð
sinni; jaguararnir sönmleiðis. Uppáhaldsfæða
jaguarsins er kjötið af veslings öpunum, sem
líka eiga heima í þessum skógum og sofa hátt
uppi í trjánum. Hann læðist þá ofurhægt að
þeim, og þá vakna þeir við vondan draum.
Jaguarinn er bæði grimmur og slægui', og er
allur svartdropóttur að lit, að öðru leyti mjög
likur ketti í sköpulagi og að eðlisfari, nema
livað liann er svo miklu, miklu stærri. Hann
hefur líka lag á að hremma fugia, eins og
kötturinn, og flska veiðir hann með því að bíða
á árbökkunum þar til hann sjer sjer færi á
þeim. Ef honum liggur á, getur hann synt
á eptir bráð sinni. Nú hefi jeg lítið eitt minnzt
á þetta grimtna og hættulega dýr, sem á heima
í þessum fögru skógum.
Þar lifa líka fuglar og skriðkvikindi at öllu
tagi, sem eru sistarfandi að lífsuppheldi sínu,
og þurfa einlægt að verjast, árásum óvina sinna;
því að þau eiga lfka óvini og eiga í sífelldum
bardögum sín í millum. Þar er grúi af eld-
flugum að sveima á millum trjánna og gera
þær þá nokkurs konar blysför, þvi að þær hafa
eins konar rafurmagnsljós aptan á sjer, sem