Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 35

31
og gerir þaö, þegar blindnin ætlar að keyra,
fram úr öllu hófl; en þegar hann lofar okkur
að fá okkar eigin vilja, er það til þess að við
lærum af reynslunni, að hans vilji er sá eini
holli. Þegar hann lætur okkur reka okkur á,
er það til þess, að við verðum varasamari eptir-
leiðis, og vjer förumst ekki í blindskerjum lifs-
ins. Vissulega mun nú hvorugt ykkar gera
það framvegis, að forvitnast um sumargjaflr
ykkar, heldur mun ykkur reka minni til þessa.
atviks, og þið munuð bíða róleg og vongóð. Sjáið-
þið nú börninmín, hvernigöll náttúran hlýðir lög-
máli sínu; elcki þrjóskast grösin á vellinum, ekki
reyna þau að ræna hvort annað, nje grípa frám
í gang tímans, þess vegna er hvert um sig,
svo fagurt og frítt. Sjáið þið sólina, hún hlýðir
æ sömu lögum, hún breytir ekki rás sinni og
því fer allt vel. Skyldi þá maðurinn, hin skyn-
semi gædda vera, ekki vilja trúa skapara sín-
um og föður fyrir sjer. Látið nú þetta glappa-
skot ykkar verða ykkur að varnaði, ekki ein-
ungis í veraldlegum hlutum, heldur og í and-
legum. Setjið ykkur aldrei á móti guðs vilja
eða lögum, og þó þið ekki skiljið ráðsályktanir
hans eða breytni við ykkur, þá bíðið eptii’
drottni, hann bíður svo opt eptir okkur«.
Að þessari ræðu endaðri, stóð faðirinn upp
og gekk heirn með börnin. Þá var dagur að
kveldi kominn og allir leikir fallnir í dá; en