Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 76

72
eins, og rak liann samstundis út úr húsi sínu.
Leuwenhoeck hefur vissulega orðið meir ‘á-
gengt, en við mátti búast, þá er tekið er tillit
til athugunar-áhalda hans; skarpleiki hans við'
rannsakanir hefur fyllilega bætt upp það, sena
hinum ijelegu athugunar-áhöldum hans var á-
bótavant; og enn virðist erfitt að gera sjer
grein fyrir, hvernig honum hefur tekizt að geta
sjer til margra hluta, sem honumvareigi unnt
að uppgötva með áhöldum sinum.
Þessi nafnkunni Ilollendingur hefur sem sje
aldrei átt nein stækkunargler, er komizt geti i
samjöfnuð við hin ágætu stækkunargler, sem
nú eru höfð. Hann hafði einungis mjög ljeleg
sjóngler (gler, sem eru í lögun eins og flatbaun),.
sem hann bjó sjálfur til, og með þessum áhöld-
um gerði hann hinar markverðustu uppgötv-
anir sínar.
Skömrnu íyrir andlát sitt ánafnaði hann safn-
inu »Royal Society* í Lundúnaborg hin helztu
stækkunargler sín, er höfðu orðið honum til svo
mikils heiðurs, og þar geta menn gengið úr
skugga um, hversu Ijeleg þau eru. Hin beztu
sjónglerLeuwenhoecksstækkuðuhlutina einungis
160 sinnum. En á vorum dögum eru til lit-
laus stækkunargler, sem stækka frá 1200
til 1500 sinnum, og það er ekki langt síðan að
stóð i hinu vísindalega tímariti »Kosmosc, að
tveimur sjónpípusmiðum í Lundúnaborg hefði