Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 46

42
'verði, til þess að vara hina við, ef einhverja
Jiættu ber að höndum.
Aparnir eru allir loðnir. Þeir geta gengið
■upprjettir, en ganga þó optast á fjórum fótum.
Þeir apa alla hluti eptir, sem þeir sjá, og þegar
■einhver er gjarn á að taka eða herma eptir
•öðrum, er hann nefndur »api«. Aparnir geta
stundum verið meinlegir í apapörum sínum, og
skal jeg segja ykkur lítið dæmi upp á það.
Einu sinni gekk sjómaður nokkur í land i
■Suður-Ameríku. Hann liafði meðferðis margar
ullarhettur, rauðar að lit, sem hann ætlaði sjer
nð selja í næsta þorpi. Vegur hans lá um
þvkkvan skóg, þar sem þessir apar áttu heima.
Þegar hann var kominn nokkuð inn í skóginn,
varð hann þreyttur, og til þess að verja sig
sólarhitanum, setti hann eina af rauðu hettun-
um á höfuðið á sjer, lagðist siðan niður undir
■eitt trjeð og sofnaði. Þá er hann vaknaði aptur,
tók hann eptir því, að allar rauðu hetturnar
hans voru horfnar úr pokanum, og samtímis
heyrði hann undarlegt skvaldur uppi vfir sjer,
svo hann leit upp. Sá hann þá skara af öpum
uppi í trjánum, og sjerhver af þcim hafði eina
-af rauðu húfunum hans á hausnum. Þeir höfðu
tekið eptir rauðu húfunni hans, og til þess að
geta líka haft rauða húfu, fóru þeir ofan, á
meðan hann svaf, og stálu öllum rauðu hett-
unum, sem hann hafði /neðferðis, og hvernig