Tíbrá - 01.01.1893, Blaðsíða 63

5’J
Þá fór jeg að Imgsa uin, hvernig jeg gæti
komið þessum stóru bókum heiin til mín. Upp-
boðshaldarinn bauð mjer að senda þær heim,
en þar eð jcg þekkti hann ekkert, vildi jeg jjað
ekki og einsetti mjer að bera þær sjálfur. Þær
voru þá bundnar saman og lagðar á bakið á
mjer, og jeg fór hálf' feiminn út.með þessar
stóru bækur á herðunum, svo sem Samson mcð
dyraumbúninginn af Goza, og þeir, setn inni
voru, brostu að mjer.
Jeg mætti fvrst móður minní, þá er jeg kom
heim. »Elsku drengur minn!« sagðihún. »Iívað
hefur þú þar meðferðis'? Jeg lmgsaði það, að
þú mundir ekki eiga gullpeninginn þinnlengi«.
»Jeg kastaði bókunum á gólfið og sagði:
»Ergðu þig ekki yfir því, mamma mln! Jeg
hefi keypt veröldina fyrir hálfan gullpeninginn
minn«.
Jeg man eptir, að þetta var langur dagur, og
að jeg sat og blaðaði í bókunum mínum fram
að miðnætti, og las þær síðar mörgum sinnum
spjaldanna á milli.
Þá er jeg eltist, varð jeg guðrækinn maður,
■og í gegn um bókalestur þróaöist sú löngun i
brjósti mjer að verða prestur, og jeg varð það.
Jeg segi þessa sögu til þess að uppörva ung-
linga, til þess að lesa og halda upp á góðar
og nytsamar bækur, sem jeg liefi haft svo
mikla ánægju af.