Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Blaðsíða 16

16
fcii jeg er aumingi! ér mál aft jeg taki
sjálfur við stjórninni. Síðan kallar lianná her-
rnenn, sem hann hafði leynt i höllinni, skipar
}>eiin að ganga fram, og segir við hina: ÍÞjer
skuluð allir deyja! Jað er skylda min bæði
við sjálfan mig og jíjóðina, að afiná slíkar bióð-
sugur. 5dr urðu allir dauðhræddir, köstuðu
sjer fyrir fætur hans og báðust friðar. Kon-
ungur segir: j»jer skuluð fá að halda hfi og
eignum með því móti, að þjer skilið injer
j)ví aptur, sem jeg á með rjettu. Og ekki sleppti
konungur þeim heldur lausum, fyr en þeir voru
húnir að gjalda hvern skilding, sem þeir liöíðu
ej tt að óþörfu.
S. Stúlkan or/ Ljónid.
Jiegar Karl annar sat að völdum í Eng-
landi, vildi svo til einu sinni að ljón losnaði ú.t
úr búri sinu, þar sem ung stúlka var að sópa •
saman rusli á hlaðinu fyrir framan búrdyrnar,
Hún veit þá ekki fyrri til en ljónið er komið
að henni, dregur hana að sjer með hramminum,
leggur hana niður og leggst sjálft lijá henni.
Allir mega geta því nærri, livílíkur dauðans ótti
hafi komið yfir stúlkuna. Nú leið og beið, og