Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Page 38

3S
heyrir [)essi orö, firífur kúlubyssu og keruur út. í
dvrnar. Skjóttu ekki! kallar sonurinn; én ljúktu
upp hlöðunni! Jegar búift var að {>ví, kastaði
hann úlfinum inn. 'Jiar tóku liundarnir við lion-
um og gjörðu út af við hann.
1S, Drcnr/urinn meÖ pynr/jurnar.
Snemma morgúns einn góðan veðurdag á-
varpaði dálítill drengur vel húinn herramann,
sem var á gangi með ungri stúlku í dýragarö-
inum í Berlínarborg á Prússlandi, og biður
liann innilega að kaupa af sjer eina pyngju; en
sýnir honum um leið margar pyngjur, sein hann
bar í brjefpoka. Ilerramaðurinn segist ekki
þurfa á |>eim að halda, og gengur leið sína.
Drengur hleypur á eptir honum og segir: herra
minn góður! þjer kaupið þó af mjer eina pyngju
handa stúlkunni yðar; veslingurinn hún móðir
nu'n hefur prjónað þær; og ef jeg ekki fæ neina
skildinga fyrir þær, {>á liöfum við ekkert til
að borða í kveld. Siðan segir hann frá J>ví að
' faðir sinn hafi verið hermaður, og hafi fallið í
bardaganum viö Leipsigarborg, og að sjálfur
eigi hann 2 systkyni jngri. Herramaðurinn
horfir framan í drenginn, sem hann sjer að