Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Blaðsíða 43

43
urinn svo .ikaflega, aft skipverjar uríiu hræddir,
og allt komst á tjá og tundur innan um skipift.
JMeðan á hrynunni stóð var drengurinn lijá föð-
ur sínum, og bar ekki neitt á lionum. Skip-
herrann tók eþtir því, vikur sjer að drengnum
og segir: hvernig getur þú verið óhræddur og
öruggur, hnokkinn þinn, þegar allt ætlar svona
af göílum að gánga? Drengur lítur hrosandi
upp á liann og svarar: hann faðir minn stendur
við stýrið!
Jeg veit ekki, livort þetta svar hefur haft
nokkur áhrif á skipherrann; en ekki er það ó-
liklegt, að það liafi minnt hann á hinn lúmncska
iöÖurinn, án hvers vilja ekki eitt liár fellur af
liöi'ði voru.
5jer eruð, börn! enn þá stödd nálægt landi,
og englar guðs fleyta skipum yðar í landvar-
inu. En sá kemur timinn, að þjer berizt út á
ólgusjó lífsins. Jegar þá stormarnir æða, og
öldurnar skella yfir höfuð yðar, þá minnist orða
drengsins, og segið eins og hann: faðir minn
stendur við stýrið! 5ví yöar himneski faðir
víkur ekki frá stýrinu, iivernig sem allt veltist.