Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Blaðsíða 15

15
liöf&ingjar þessir höfðu dregiö sjer fjármúni
landsins, og sóaö þeim út á marga vegu. Sjálf'-
ur var liann svo fátækur, að einu sinni j>egar
hann kom þreyttur og svangur heim af dýra-
veiðum, liafði hann ekkert til að horða. Var
honum sagt, að hann ætti enga peninga, og
enginn f)yrði að lána honum. Hinrik segir f>á
við hirðsvein sinn: farðu og seldu yfirhöfnina
mina, og kauptu mjer eitthvað að borða fyrir
verðið! Sveinninn gjörir {>aö, en skaut {tví um
leið að Hinriki, að erkibiskupinn ætlaði þá um
kveldið að halda dyrðlega veizlu öllum höfð-
ingjum ríkisins, og væri {>að vani þeirra að
bjóða þannig hvor öðrum á vixl. Jegar dimmt
var orðið um kveldið, fer konungur í dularbún-
ing, til að vita livað satt væri í þessu; sá hann
þá sjálfur að svo var, sem lionum hafði
verið sagt. Daginn eptir lætur liann kalla á
' alla borðgestina til liallar sinnar. Jegar þeir
eru komnir, víkur haiui sjer að erkibiskupnum
og spyr liann: hvað marga konunga liann hafi
sjeð í Kastiliu 'f Jeg hef sjeð f>rjá, segir bisk-
up, afa yðar, foður yðar og yður sjálfan. jþá
hef jeg sjeð 20, segir konungur, og er jeg J>ó
útiklu yngri en {>jer. íjer eruð allir konungar,