Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Blaðsíða 31

31
15. Hufjvckjur.
1. 3>egar Skynsemiu og Iljartað lifa saman
eins og lijón, jiannig, að skynsemin leggur
fyrir allar lífsreglurnar, eins og hygginn búndi,
en hjartað lagar sig í öllu eptir þeim, eins og
lilýðin kona; og jiegar hún jiykist þurfa að hafa
eitthvað á móti, ef bóndinn jiá tekur af skarið,
og segir: jiað tjáir nú ekki, hjartað mitt gott!
ef hún lætur jiá strax undan, tekur jiegjandi
prjónana sína, eða sezt niður við rokkinn, j)á
bregzt jiað ekki, að lífið verður bæði ánægju-
samt og hamingjusællt. En jiykist hustrú Hjört-
ur vita alla liluti betur, en bóndinn; reyni hún,
jiegar hún getur, að koma frain vilja sinum, og
fá bónda sinn til að gegna úr henni öllum keip-
unum, ýmist ineð nöldri og nauði, eða þá með
kjassi og hliðlátum; og sjehannsvo ístöðulaus,
að lofa henni að snúa sjer eptir vild hennar,
j»á er útsjeð uin ánægju og hamingju lifsins.
3>víf>ú lilýtur að sjá fiað sjálf, heilla Skynsemi!
að ef f»ú lætur Hjört konu jiína taka af f>jer
ráðin, jiá sviptir hún j)ig ágætustu gáfunni, sem
gæzka guðs hefur veitt þjer, til þess j)ú gætir
Verið svo sæl sem unnt er eptir j)eim kjörum,
sem f)ú ert bundin hjer á jörðu.