Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Blaðsíða 10

10
hana eptir endilöngu, og láu brotin af henni
víösvegar. nema staÖar, og áræÖir hvorug
aö ganga fram, til að skoöa livaö orðið sje af
börnunum. Loksins herða {>ær upp liugann,
og ganga þangað sem þær áttu von á þeim.
jþau sofa þá enn vært, eins og undir laufskála.
Mæðurnar róta laufinu frá, og börnin líta bros-
andi upp á þær, og vita ekkert hvað gjörzt
hefur. Hvorki eldingin nje eikarbrotin höfðu
snert eitt hár á höfði barnanna. 3>á kö.stuðu
jþær sjer grátandi niður milli eikarbrotanna; og
{>að j)arf ekki að skýra neinu foreldri frá tilfinn-
ingum feirra {)ar. En grátandi af gleði og
þakklæti fyrir þessa hina bersýnilegu varðveizlu
guðs, leiddu þær börnin heim til sín um kveldið.
5. Bœnahúsið.
Faðirvor ereins konar bænahús, þarervjer
getuni gengið um, og skoðað allar guðsháleitu
ráðstafanir oss til handa. Drottinn sýnir oss
{>ar sjálfur alla fjársjóði sinnar náðar, með því
að hann eins og leiðir oss úr einu lierbergi í
annað.
I fyrstu bæninni leiðir hann oss inn í hirð-
kirhju sína, og sýnir oss hvernig vjer eigum