Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Blaðsíða 18

18
turn og fmr í kring, sem ekki þekkti liann og
hefhi gott til hans að segja. Einhvern dag
hafði Kosciusko fengið nokkrar flöskur af góðu
víni, og vildi senda fáeinar af þeim presti ein-
um, sein var góður kunningi hans, en bjó
langt í burtu. Hann gat ekki fengið neinn, sem
honum líkaði, til að fara þessa ferð, þangað til
hann bað manninn, sem hann var til liúsa lijá,
að ljá sjer son hans til að faua með flöskurnar;
og ljeði Kosciusko piltinum reiðhest sinn. 3?eg-
ar pilturinn kemur aptur, segir liann í einlægni,
að hann muni ekki kæra sig um að ríða þess-
um hesti í annað sinn, þegar hann eigi að flýta
sjer, nema það væri með fiví móti, að Koscius-
ko fengi sjer lika peninga pyngjuna. Koscius-
ko skildi ekki í fiessum orðum piltsins og spyr,
hvers vegna hann amist svona við hestinum. Af
f»ví maður kemst aldrei úr sporunum á honum,
segir drengur; það vantar ekki, hesturinn er
fallegur og í rauninni bezti hestur; en í hvert
sinn sem einhver fiurfamaður tekur ofan hatt-
inn og beiðist ölmusu, þá verður hesturinn und-
ir eins staður, og víkur ekki úr sporunum, fyr
en búið er að greiða eitthvað fyrir þeim,
sem biður.