Eimreiðin - 01.07.1927, Blaðsíða 24

216 TRÚIN Á JESÚM KRIST, GUÐSSON eimreidin
skulum taka tvö dæmi, sitt frá hvorum portula. Hið fyrra er
í ræðu Péturs, þeirri er hann er sagður að hafa flutt hinn
fyrsta mikla hvítasunnudag kristninnar. Þar notar hann hin al-
þektu orð úr 110. sálmi Gl.tm. »Set þig mér til hægri handar*
um upprisu ]esú og upphafning og ber því næst fram þessa játn-
ing: »Með óbrigðanlegri vissu viti þá alt Israels hús, að Guð
hefur gert hann bæði að drotni og að Kristi, þennan Jesúm,
sem þér krossfestuð® (Post. 2, 34. 36.). Síðara dæmið er í
ræðu Páls í samkunduhúsinu í Antíokkíu í Pisidíu. Þar talar
hann um, að Guð hafi látið fyrirheitið rætast, er hann upp-
reisti Jesúm, eins og ritað sé í öðrum sálminum: »Þú ert
sonur minn, í dag hef ég getið þig«. Hið sameiginlega við
bæði þessi ummæli aðalpostulanna er sú hugsun, að Jesús sé
fyrst við upprisuna frá daudum hafinn til guðlegrar tignar og
valds; þá fyrst verði hann Messías eða guðs-sonur. Hið mikla
undur upprisunnar og upphafningin til Guðs hægri handar og
þar með þátttaka í stjórn heimsins er úrslita-atburðurinn. Þá
fyrst varð Messíasar-tign ]esú og Messíasar-valdið að veru-
leik, og þá fyrst kom það í ljós, hvað það var að vera guðs-
sonurinn. Samkvæmt þeim hugsunarhætti var ]esús eiginlega
ekki Messías eða guðs-sonur, meðan hann dvaldist hér á jörð,
að eins útvalinn til að verða það. I augum frumsafnaðanna var
]esús hér á jörð »spámaður, máttugur í verki og orði« (Lúk.
24, 19), maður, sem Guð hafði búið sérstökum hæfileikum
til að gera kraftaverk, undur og tákn (sjá Post. 2, 22). Það
er ekki fyr en við upprisuná frá dauðum, að hann er »kröft-
uglega auglýstur að vera sonur Guðs«, eins og Páll orðar
það í Róm. 1, 4. Þessi forna skoðun er talin mjög mikilvæg
að því leyti, að hún sýnir oss, að það lá engan veginn nærri
fyrir frumsöfnuð kristinna manna að »yfirfæra hið háa nafn á
jarðneskt líf sögulegrar persónu*1) En það var ekki við því
að búast, að hugsandi menn í frumkristninni létu þarna stað-
ar numið, enda sýna guðspjöllin oss, að svo var eigi.
2. Næsta skrefið var þetta: Úr því að Guð hafði hafið
]esúm til Messíasar-tignar og auglýst hann guðs-son, þá gat
sú ákvörðun ekki hafa verið gerð fyrst við upprisu hans frá
1) Sbr. Johannes Weiss: Skýring Markúsarguðspjalls.