Eimreiðin - 01.07.1936, Blaðsíða 76

ElMnElÐl"
Úr ferðasögu Charles Edmonds
á íslandi 1856.
cr
að
Sá maðr var í liði Napóleons
Edmond hét; liann var akólútus
vigslu, og hafði ritið bók nokk**1^
um norðrlönd; segja menn að 1>‘
sé sú vitlausasta bók er ritin
liefuf
verið á þessari öld, af öllum 1)CI
«i •
bókum er sannleikann viJja ^
Ileljarslóðarorusta
I.
Hver sem lesið liefur Heljarslóðarorustu, mun seint gle>'nn
Edmond, sem Gröndal gerði svo frægan að endemum í ^
þeim, sem hér er tilfærður. Er það þó ekki fyrir þúð» a
Edmond laki svo mikinn þátt í sögunni; en svo lítið st’n
hann kemur við sögu, þá er það nóg til að brenniine1^
C0lll
liann og bók hans um aðra höfunda og bækur fram»,
Gröndal annars nefnir og nolar í sögunni. Þegar Nap°*c°
þurfti að láta vekja liðið á flotanum, eftir það að sírenu1 n‘^
höfðu svæft á honum alla menn, þá sendir liann Edm°n
af stað, en »Edmond snart menn með bókinni; en
stukku upp meðr andfælum, sem von var, því bókin var
menn
r
laiio
1) Út af flakki sumra útlendinga til Islands og skrifum þeirra *in'
og þjóð ritar Benedikt Gröndal í »Ströbemærkninger« (Antiquarisk 1 inS‘
1861—63, bls. 363—304,): 0jí
» . . . i den senere tid er det blevet mode iblandt alt pak, turisteI
köbmænd, tvdske »doctorer« og naturforskere, at rejse til Island 1 ^
samle ideer til at kunne skrive en bog, og disse böger indeholde d>* ^
oftest den urimeligste og ondskabsfuldeste sliddersludder, fordi de rCjs^iC
betragte alt med hovmod, forstá ikke et ord af landets sprog og ljedo^^,
alt efter de store stæder i den civiliserede verden. En tydsk )>d°t
Kryper, der rejste i Island i áret 1856, trode, at Islænderne vare ,i(
bvorfor lian istedet for penge medbragte kun koraller og glasperle* ^
betale med. Der blev et stort vrövl med bam derover. Men se ' ,
f dc °nl
rigtige tact nogensteds bære frugter, sá er det ber, ti ingen ai
skabsfulde turister som Edmond, Winkler og Baring-Gould hal 0.
at forskail'e sig nogen berömmelse med deres snak, bvorimod Rask, ■ ^
strup og Konrad Maurer have frembragt værker, som alle ville
som ville blive gældende til alle tider, liver i sit fag, og netop dis
erbvervede sig alle et kærligt minde pá Island«.