Eimreiðin - 01.07.1936, Blaðsíða 83

E,1niEi£>iN
ÚH FERÐASÖGU CHARLES EDMONDS
299
austurförinni, tveim dögum áður en skip þeirra átti að sigla,
J'á ákvað foringinn á VArthémise að gefa dansleik á herskip-
lnu til heiðurs Napóleoni prinzi. — Þetla þóttu mikil líðindi
1 ^eykjavík meðal heldra fólksins, því ekki var í annað hús
a^ venda um dömur til dansleiksins, og má nærri geta, hvort
'nörg frökenin hafi ekki liugsað gott til þess að eiga nú að
''nnsa við prinza og »kavalera« af fínasla Parísar tæi.
1 uppnáminu og hreyfingu þeirri, er þessi fregn olli, þóttist
jC'mond, með því að leggjast djúpt, geta greint tvær klikur,
e* drægju lieldri menn Reykjavíkur í dilka sína. Fyrst var
Pað Þjóðræknisflokkurinn, með liinn ágæta rektor Bjarna
' °nsson í broddi. Hann vildi hag íslands í hvívetna og
'ai’ðveizlu alls þess, sem íslenzkt var. Á hinn bóginn voru
* ð hinir praktisku heimsborgarar með hinn danska apó-
|eJvara Randrup að foringja. Þóttist Edmond geta merkt, að
nðir þessir leiðtogar hel'ðu kaslað netjum sínum til að veiða
pstina. Báðir gerðu sér jafn mikið far um að vera þeim til
j^gðar í hvívetna, en þar sem Bjarni reyndi að breiða yfir
esti ættlands síns, þá gerði Randrup sér far um að draga
1 a Þ’am til afsökunar á viðtökunum. Bjarni dró að sér hina
‘0lðari menn, en Randrup foringjana úr hernum og hval-
eiðainennina, enda þótt hann gæti ekki talað annað en
Usku og dálítið í ensku. En hann var stimamjúkur og
I laeðaskjótur að hjálpa gestunum um lítilræði, auk þess
'Rni tengdadóttir hans frönsku! Milli þessara llokka stóð
SVo T1 .
1 rampc greifi, sem ekki liugsaði um annað en að standa
1 stöðu sinni, til þess að geta sem fyrst komist heim
'Ul lll Danmerkur.
uðAnnai’s er það óþarfi fyrir stjórnar-sinna, eins og Randrup,
,(ð °ilast íslenzka þjóðrælcnismenn, því þeir liugsa varla til
andniæla stjórn Dana, hvað þá meir. Enda hyggur Edmond
ísl U^'í)AeA Þeiri'a sé að rekja, ekki til hins forna sjálfstæðis
a^ids, heldur bara til uppreisnar Jörundar hundadaga-kóngs!
lin ans^ei^ui’inn dróst um einn dag, og notaði Edmond þá
yj ann að glugga dálítið í skóla-bókasafnið og »lesa upp«
eranilier um bókmentasögu landsins. Gefur það honum til-
að rekja stuttlega sögu fornbókmentanna, dróttkvæð-
a’ Eðdu, Noregskonunga- og íslendinga-sagna.