Eimreiðin - 01.07.1936, Blaðsíða 62

278
GUÐBRANDS ÞÁTTUR ERLENDSSONAR
BIMBEIÐlN
um sínum og jórtruðu í mestu makindum, og voru þeir leng1
að fara hverja míluna. En þessi ferð heim um nóttina ei
mér enn þá minnisstæð fyrir þá sök, að Guðbrandur skenit'
mér með því að segja mér fallegar sögur, sem hann liafð1
lesið á dönsku, þegar hann var unglingur á Valþjófsstað, °8
svo söng hann með köflum vísur eftir þá bræðurna Jón G
afsson og Pál á Hallfreðarstöðum. Glejuni ég því aldrei, h'a
mér þótti sá söngur fagur og skemtilegur. Mér fanst einbvei
draumkendur unaðs-blær hvíla yfir skóginurn á Mooselands
hálsum, þessa björtu haustnótt. Rödd Guðbrands var undm
fögur og þýð. Eg hef aldrei á æfinni lieyrt fegurri og ynd>s
legri karlmanns-rödd.
Eftir að Guðbrandur fór burt úr nýlendunni á Mooselands
hæðum, en það var haustið 1881, eins og ég hef áður tek
fram, sá ég liann ekki fyr en sumarið 1903, að ég var á lCl ^
í Norður-Dakota. Þá dvaldi ég í húsi lians í tvo daga í g°°.
yfirlæti. Var liann þá enn ern og ungur í anda, og var skemt'
legt að hlýða á tal hans. Og síðast sá ég hann í bsenu111
Cavalier í Norður-Dakota vorið 1905. Eftir það skrifaði ban1^
mér, tvö bréf á hverju ári, og voru þau öll mjög skenddtp
og alúðarrík; mintu þau mig ávalt á nóttina björtu og bn
þegar við ókum á uxavagninum í tunglsljósinu geg'11 ^
skóginn á Mooselands-hálsum. Og enn þann dag í dag
endurminningin um þá ferð skýr og glögg í huga mínun1-
Æfikvöld Guðbrands Erlendssonar var fagurt, kyrt og bjaI
Hann undi sér svo vel meðal barna sinna og barnanna Þel11
° uans.
Hugur hans og hjarta var ávalt hjá þeim og vinunum
Hann var elskulegur eiginmaður, ástríkur faðir og truia ^
vinur. Allir, sem nokkuð kyntust honum, báru hlýjan, ^
til lians og virtu hann mikils. Allir höfðu gott af 1)X 1
kynnast honum, því að hann vildi öllum vel, var g°
maður og hreinhjartaður, yfirlætislaus og viðmótsþýður.
var í orðsins sönnu merkingu: hóglátur snildarmaður.