Eimreiðin - 01.07.1936, Blaðsíða 86

EIMREIÐin
Bréf úr myrkri.
i.
Saga eftir Póri Bergsson-
Þú mátt ómögulega láta þér til hugar koma, að þetta bréí
sé til þín, því þótt mér íinnist svo nú þessa kvöldstund, el
ég sit og skrifa í myrkri, þá er það líklega rangt: þú sel
það aldrei. Ég sil og skrifa í myrkri, því ljósið, sem óg a’
er svo óttalega lítið, blaktandi kertisljós — en það er þó lj°s’
lilgangi sínum vaxið, að lýsa upp pappírsblaðið mitt og möglU
liendina, sem er að skrifa. En alt í kring er myrkur. ^g
sjálfsagt er minstur munurinn á því og öllum þúsundljósm1^
um yfir gullskrifborði kóngsins, samanborið við liöfuðljoSI
— blessaða sólina. Nógu gott er Ijósið mitt fyrir mig. Þ'1
þegar ég ætla að ganga áfram, þá færist ég aftur á bak, °»
er ég líl fram í tímann og vil verða l'orsjáll og fyrirhygSJ11
samur, þá finn ég ekkert í liuga mínum nema löngu H^ll£l
viðburði.
Ég ferðaðist langan veg, fór mér liægt, og sami hestuUllU
bar mig allan mánuðinn og' fitnaði á ferðalaginu. Ég ge'v v
oft lengi og teymdi liann eða rak hann á undan mér, cg v ,
vinur lians, ég veit ekki hvort bann var vinur minn, al^
vildi liann elta mig, aldrei vildi bann gegna mér, er ég l'a^.
aði á hann með nafni: »Smári! Smári!« Nei, hann ge»u.
aldrei. — Eg reið fram dalina að vestanverðu, og skeggió 0
á mér, ég varð alskeggjaður. Ég reið út dalina að ausl*11 ^
verðu og fór yfir margar þverár, litlar og strangar, sem rU
í aðal-ána. Það lét oft liált í þeim, þegar ég var rétt
þeim, svo að niðurinn i aðal-ánni lieyrðist elcki, en l,e^
ég var kominn nokkra faðma frá þeim, þögnuðu ÞíC1'
á saillU
æst111-
niðurinn í aðal-ánni beyrðist stöðugt. Og nákvæmlega
tíma á bverju kvöldi íor ég heim að þeim bæ, sem var 11 ^
Hvort sem liann var stór eða smár. — Ég átti lítið tjald,
vóg með öllum útbúnaði tíu pund. Ég setti það upp 1
varpann, og börnin komu til mín og borfðu á. kull°r ^
íolkiuu þótti gaman að líka, það gægðist út uni glu»»a sU
gerði sér eitllivað til erindis. Ég beyrði margt og sá a 1