Eimreiðin - 01.10.1937, Qupperneq 47

EIM REIÐIN
MARÍA LEGST Á SÆNG
391
þú hafðir hana á prjónunum? Ég skvldi liafa stungið lienni
í eldinn«.
)}Ég œtlaði reyndar að sj'na þér liana, kona góð. En það
gleymdist eða hólkaðist fram af mér. En ekki gerði það þó
nijög mikið til eða frá, því að konur liafa lítið vit á utan-
bæjarmálum«.
®Það er nú svo! Ég hef samt vit á því, að þessi kritur
e^a fjandskapur er hættulegur vinfengi okkar Hallfríðar. Við
stöndum hvor um sig eins og milli tveggja elda. Og ef sú
Vlnátta fer út um þúfur, þá verður mér ólíft, enda þótt ég
tnri, svo afskekt og einangruð sem ég er og verð«.
®Nokkuð svo einmana, kona mín. Þú átt þó hauk í horni
þar sem ég er og — kýrnar og liænurnar, og svo er áin sí-
syngjandi. Hér er ekki einmanalegt, ekki eiginlega tómlegt,
ekki get ég fallist á það. Og svo er guð á næstu grösum,
nuna um jólin, heilagir englar, María mey og . . .«
“Og hruggari á næstu grafgötum. Hann hefði átt að kæra,
þann náunga, fremur en manninn, sem hafði þó þá mann-
laenu í sér að steypa undan hræfugli, sem þið fyllisvínin
l'öfðuð ekki mannskap í ykkur til að heimsækja. Eiturhyrlari
ælti að verða fyrir refsivendi laganna, fyrst og fremst hann«.
Björgólfur seildist eftir tómu flöskunni og brá henni í
Þuxnavasa sinn.
Ékki er liann eifurbyrlari, maðurinn sá. Það getur liann
'urla heitið. En hitt er satt, að í þelta sinn var seytillinn
tæplega af beztu tegund. Og það var óheppilegt, að hann
t^om hingað á þessum tíma, þegar — rétt áður en austur-
tundavitringarnir vóru að því komnir að berja að dyrum«.
^taría vipraði varirnar.
^Svo að þér dettur þó í hug, að þeir vilji koma hingað.
. _ i svo að skilja, liingað ættu þeir erindi, liér er þörf á
ef móti því væri tekið. En er jarðvegurinn hérna þannig
Undirbúinn?«
^Jarðvegurinn! Það hefur gengið svo í 1900 ár, að hann
einr verið misjafn. Við þekkjum dæmisöguna þá og um
sæðið, sem féll í ófrjóa jörð. Það guðspjall er nú útaf fyrir
Slg athyg]isvert«
^aría lækkaði nú róminn. »Veit Eyjólfur um kæruna?«