Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1937, Side 71

Eimreiðin - 01.10.1937, Side 71
F'IMREIÐIN XOXXI ÁTTRÆÐUR J15 hans og reglusemi í hvívetna, að Hafsteini amtmanni mun hafa þótt Sveinn eiga fáa sína jafnoka, jafnvel þótt víðar v*ri leitað. Vildi amtmaður ekki fyrir neinn mun missa af honum. Háttprúður var hann og glaðlyndur og mátti ekki vanun sitt vita í neinu. Smiður var hann góður og bókbind- ari hinn bezti. Batt hann allar sínar bækur sjálfur, því hann atti bókakost góðan og varði hverri frístund sinni til lestiirs Rytsainra bóka. Hafði hann sérstaklega yndi af bókment- Rm fornum sem nýjum og var jafnvel sæmilega heima í Homer og Virgil. — Listfengur var Sveinn í meira lagi. ^egir í æfiminningu hans,1) að hann hafi haft mikla ánægju at söng og hljóðfæraslætti og spilað ágæta vel á fiðlu, lang- spd og harmoniku. Var slíkt fágætt um menn á þeim dög- llrn- Segir þar ennfremur að fegurðartilfinning hans hafi lýst Ser hvarvetna, í smáu sem stóru. Sveinn var alla æfi mjög heilsuveill. Þjáðist hann af sullaveiki o. e. t. v. öðrum innvortis Rieinsemdum. Ofan á þessi veikindi, sem að lokum leiddu hann til bana, bættust svo fjárhagsörðugleikar hinir mestu, h'í heimilishagir hans voru að ýmsu leyti mjög erfiðir og oniegðin mikil. Enda þótt hann væri sárþjáður, gekk hann hó ávalt til vinnu sinnar og starfaði þá oft og einatt langt fíam á nótt. Á einum stað skýrir hann frá því, að hann hafi seLið við skriftir „með hjúg á fætinum, frostbólgu á höndum Vesæll í baki!“ Má fara nærri um það hvernig líðan lians haíi verið, enda lítur hann einatt döprum augum á hagi sína (>8 finst gleðistundirnar harla fáar. Sveinn andaðist hinn hag júlímánaðar 1869, eftir stutta en harða legu, á hezta skeiði, aðeins 48 ára að aldri. Arið 1851 kvæntist hann ungfrú Sigríði Jónsdóttur. Var hún fædd hinn 14. ‘'gúst 1824 í Reykjahlíð við Mývatn og var komin út af «oðu og þrekmiklu hændakyni úr Mývatnssveit, svonefndri »Reykjahliðarætt hinni eldri“. Frú Sigríður var vel gefin hona og víðlesin sem maður hennar og kunni frá mörgu að Set5ja. Lét henni einkar létt að segja frá og hafði vndi af því ‘*ð safna hörnum sínum kring um sig í rökkrinu til jiess að Segja þeim sögur. Er margt sem bendir til þess, að frásagnar- Mafa sira Jóns sé jalnvel ekki síður arfur frá móðurinni en L Norðanfari 1869, hls. 76.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.