Eimreiðin - 01.10.1937, Síða 97

EIMREIÐIN
ÖRÆFAGÖNGUFÖRIN 1908
•141
áfraiti til kl. 10. Var þá veðrið tekið m.jög að kólna og sýni-
let,t að eigi var hægt að ná á Hveravelli, enda var fjallasýn
engin vegna hrakviðris og þoku, og við vissum eigi hve langt
niundi vera þangað. Við tjölduðum því við norðvesturhorn
Hofsjökuls í krapahríð, þar sem við fundum nokkra haga-
hletti handa hestunum í lækjardragi. Veðrið ágerðist um nótt-
ina og varð svo hvast, að tjaldið fauk ofan á okkur, svo að
'úð urðum að fara á fætur og strengja það. Þegar lit tar
koniið hafði fallið svo mikill snjór, að vel var sporrækt. Kalt
°g ilt var að vera þarna um nóttina, en við héldumst þó þarna
'ið þar til um morguninn, að veðrinu fór að slota. Lögðum
við af stað kl. 9,30 um morguninn 2. ágúst og náðum á Hvera-
velli kl. 3 um daginn. Þann dag fórum við yfir 3 kvíslar úr
norðvesturhorni Hofsjökuls, er voru þær síðustu, sem ''ið
þurfturn að vaða á leiðinni. Veðrið fór mjög batnandi, og
sáunr við gufuna frá hverunum langt til laust eftir hádegi.
I*6gar á Hveravelli kom, fanst okkur sem við værum komnir
bygðu bóli á helgum degi, en alt fólkið hefði riðið að heim-
an til kirkju. Svo hlýlegt var þarna um að litast eftir göng-
Una í auðninni. Við gerðum okkur heimakomna og hleyptum
hestunum í túnið þar sem það var bezt, og létu þeir ekki
standa á sér að taka hressilega til matar síns. Þarna eru all-
góðir hagar fyrir nokkra hesta. Sjálfir gengum við rakleitt í
ddhúsið, — að hverunum, því með gufumekkinum, öskri og
ólátuni, dunum og dynkjum langt niðri í jörðunni seiddu
Þeir okkur til sín án tafar. Hveraholurnar eru margar og mis-
jafnar að útliti og öllu látæði. Sumar eru gufuhverir, sem
Þeyta gufunni upp í loftið af miklu afli annað slagið, aðiii
eru stöðugt bullandi sjóðandi vatnshverir, sem skvetta gild-
Uln vatnsúlum mannhæðarhátt eða meir. Þeir þriðju eru að
uiiklu leyti kyrrir, hlátærir vatnshverir. Fallegastur þeirra
er hláhver, trektmynduð skál um 8 m. að þvermáli á yfirborði,
Ur gljáandi hvítgráu hverahrúðri. Út við barmana sér í botn,
°g gefur ljósbrotið í gegnum vatnið hvernum einkenhilega
fagran bláan blæ. Hverirnir eru vatnsmiklir, og kisillinn, sem
U'ýndast af vatnsrenslinu, ér mikill og gljaslipaður eins og
svellbunki. Kom okkur því í hug: Bara að við hefðum haft
shautana með! Úr hverunum tókum við vatn í kaffi og leyst-