Eimreiðin - 01.07.1940, Blaðsíða 14

214
ANDVÖKUR HINAR NÝJU
eimbeiðin
voru þessi: Þegar ég var drengur austur í Þingvallasveit, dvaldi
þar um stund Jón Finnbogason, bróðir Guðmundar landsbóka-
varðar og Karls skólastjóra. Hann var mentaður maður og
fluggáfaður, sá maður, sem ég vildi sízt hafa farið á mis við á
unglingsárum mínum. Hann talaði með mikilli aðdáun uni
Stephan, og fékk ég að heyra hjá honum visur, sem hann
kunni. Varð það til þess að Andvökur urðu meðal þeirra fyrstu
bóka, sem ég veitti mér sjálfur.
II.
Hin nýja útgáfa Sigurðar Nordals af Andvökum er mikil
bók, eða 400 bls. í stóru broti. Kvæðin eru 120 að tölu, þar af
laeinar stökur og smá-kviðlingar. Hitt er mestalt stórkvæði
eða lieilir Ijóðabálkar, eins og Ivolbeinslag og Á ferð og
flugi. Þetta úrval sýnir bezt af hve miklum auði er að taka
hjá Stephani, því að enginn, sem þekkir nokkur deili á honum
getur komist hjá því að sakna margra og mikilla kvæða. Hitt
er vandinn meiri að nefna þau, sem rýma skyldi úr bókinni-
Ég hefði einhverntima ætlað, að ekki yrði svo gefið út úr-
val úr Andvökum, að þar væri ekki Hergilseyjarbóndinn. Þo
sakna ég hans nú ekki mjög. Stephani þótti sér hafa mistekist
með svar Ingjaldar og breytti því frá því sem það kom fyrst í
Öldinni, og var með hvorugt ánægður. Lakara þykir mér að
hér skuli vanta minn kæra vin, Patrek frænda. Það kvæði er
að vísu dálílið hrjúft sumsstaðar á yfirborði, eins og hönd og
búningur einyrkjans, en þar logar eldur djúpra tilfinninga
undir hverju orði. Ætla ég að Stephani hafi verið þetta kvæði
mjög kært. Skaði þykir mér það einnig, að hér er ekkert tekið
úr Flutningnum í nýja húsið, af því að þar koma einna
greinilegast fram þeir eiginleikar Stephans, sem gera hann 1
mínum augum undraverðastan sem mann. Þrátt fyrir alla
ástríðu hans að ráðast á alt og alla, sem honum sýndist standa
hinu góða fyrir þrifum, þrátt fyrir hans bjargföstu trú á betri
daga í framtíðinni fyrir lýði og lönd, er hann bundinn heilög'
um óslítandi böndum við fortíðina. Þó að nýja húsið sé fallegt
með öllum búnaði utan og innan, dvelur hugur frumbyggj'
ans við gamla kofann, því að hann er sá áfangastaðurinn a
lifsleiðinni, sem mest var lagt í sölur l'yrir: