Eimreiðin - 01.07.1940, Síða 24

224
ANDVÖKUR HINAR NÝJU
eimreiðin
Senn í nánd við norðurlönd,
nýja vor og gróðurdjarfa,
ljá inér brátt Jiinn liug og hönd,
lieilt og sælt, til glaðra starfa!
Iíröftum minum kæti að fá
komdu beint með vænta sending:
Mér á arma orf og ljá
og á tungu vísuliending.
(Úrvalið, 224.)
Oss er Ij'áð það, að skáld niegi ekki menga sig á lítilmótlegum
og hversdagslegum störfum. Vér viljum trúa því og óska þeim
til hamingju, sem það þurfa ekki að gera. En Stephan G.
Stephansson var svo mikill maður og svo mikið skáld, að hann
þoldi þetta. Hann var svo mikill maður, að hann elskaði starfið
og blessaði jörðina, sem gaf honum svigrúm til að neyta krafta
sinna. Hann var mjög mikill hamingjumaður að hverfa frá
jteim átthögum, sem líklegastir hefðu verið til þcss að klippa
af vængjum hans, en eiga átthagana samt alla æfi sem hillinga-
og draumaland, er gaf honum háleit yrkisefni. Því skal ekki
haldið fram, að það hafi verið lionum sársaukalaust með öllu.
VIII.
Mér er Ijóst, að þessi grein getur hvorki talist ritdómur um
hina nýju útgáfu af Andvökum, né ritgerð um Stephan
sjálfan, heldur aðeins lauslegt í'abb um hvorttveggja. Ég hef
krotað upp hugleiðingar mínar eflir að hafa kynt mér bók-
ina, ljóðavalið og ritgerðina. Þótt undarlegt sé hefur nálega
verið þagað um þessa bók sem mannsmorð væri, og inun
hún þar gjalda forlagsins, sem er Mál og menning. En ómak-
legt er það samt, því að þeir sem að útgáfunni standa, virð-
ast hafa lagt mikla alúð við að gera bókina vel úr garði. Um
það er elcki að sakast þó að leita þurfi út fyrir úrvalið að
mörgum afbragðskvæðum Stephans, því að þau eru fleiri en
geta rúmast í einu bindi. En frá þessari bók liggja breiðar
dyr og góð leiðsaga um það mikla völundárhús, sem sex-
bindaútgáfan af Andvökum er. Skáldskapur Stephans er holl-
ur lestur ungum mönnum og góður til jafnvægis móti þeirn
grautarhausa-skólapólitík, sem þjóðin cr nú að lyppast ofan i-