Eimreiðin - 01.07.1940, Síða 38

238
DRAUMAR
eimreiðin
urland. KI. 3 var þó annað orðið uppi á teningi veðurstofunnar
og hríðarspá komin þar í staðinn fyrir bjartviðrisspána. Við
ýmislegt þessu líkt verður ósjaldan vart. — Þegar svo ber við,
að menn dreymir ákveðna menn undan sérstaklegum veðrum,
verður orsakaleitin dularfyllri. En eitt mun þó mjög oft vera
sameiginlegt við slíka drauma: veðrið mun oftast koma úr
þeirri átt, sem draummennirnir eru i. Pétur Jónsson á Gaut-
löndum dreymdi mig alloft meðan hann lifði, og fylgdu því
jafnan suðræn heiðvindi. Unni Benediktsdóttur skáldkonu
dreymdi mig einatt undan norðan-illviðrum, meðan lnin var
á Húsavík, en aldrei síðan hún fluttist til Reykjavíkur. —
Akveðnust veðurspá, sem ég hef fengið í draumi, er svona:
Snemma á búskaparárum mínum var einu sinni sem oftar
þrálát norðanátt um heyannatíma; stöðugir óþurkar, þoku-
loft og nokkrar súldir, en ekki stórrigningar. Dreymdi mig þá
einu sinni um miðja viku, að Jónas Guðmundsson móðurbróðir
minn, sein þá var dáinn fyrir nokkru, kæmi á glugga yfir rúmi
mínu og segði: „Þurkurinn kemur á þriðjudaginn.“ Þokuloft
jafnt og áður var um morguninn, þegar ég vidtnaði, og hélt
því fram næstu daga og alt fram á háttatíma næsta mánu-
dagskvöld, svo að engin tákn sáust um veðurfarsbreytingu-
En er ég vaknaði á þriðjudagsmorgun var orðið heiðskírt loft
og góður þurkur.
Það mun vera oftar, að mig dreymi dáið fólk en lifandi, og
eftir kenningu Helga Péturss væri næst að ætla, að þar væn
þá um „líkamninga“ að ræða, útvarpaða (sjónvarpaða) fra
öðrum hnöttum. En ekki bendir það í þá átt, að hið dána fólk
er venjulegast mjög bendlað við jarðneska atburði í draumun-
um. — Maður hét Baldvin Sigurðsson og bjó lengi í Garði i
Aðaldal. Hann var gestrisinn maður og vinsæll. Hann var sina-
skamtalæknir, geymdi meðul sín í framhýsi, var þar alloft
og einatt úti, ef gott var veður. Hafði þá oft þann sið að ganga
úr hlaði móti gestum, er að garði bar, og heilsa þeim að fyn'a
hragði. Nokkrum árum eftir að Baldvin dó, dreymdi mig að
ég kom að Garði. Þótti mér Baldvin vera úti við, koma móti
mér og rétta mér hönd. Ég vissi í draumnum, að hann var
dáinn og spurði hann, hvar hann hefði verið síðan um vista-
skiftin. En hann svaraði því, að hann hefði oftast verið „hérna